[ویکی نور] تفسیر علّیّین. «تفسیر علّیّین» اثر عباس سید کریمی حسینی در یک جلد به زبان فارسی، به عنوان تفسیر همراه ،در حاشیۀ قرآن-با خط عثمان طه-به چاپ رسیده است. تمام سوره ها قرآن را شامل می شود (به جز سوره «حمد» و «العصر») امّا همۀ آیات را در بر ندارد. سعی شده است که گره های صرفی، نحوی، لغوی بیانی و...گشوده گردد. در تبیین و شرح مقاطع آیات، از روایات پیامبر(ص) و اهل بیت علیهم السلام نیز استفاده نموده است. از این جهت ضمن ایجاد تنوع در مطالب توانسته است اختصار را نیز رعایت نماید.
مخاطب این تفسیر کسانی هستند که باید به زبان عربی و ادبیات آن آشنایی نسبتا خوبی داشته باشند، زیرا مفسر به ترجمۀ آیات نپرداخته است.
مؤلف در گفتاری درباره انگیز خود از تألیف کتاب ش می نویسد: در زمانی که توشۀ خود را از فقه و اصول و فلسفه به پایان می بردم، هنوز یک دوره تفسیر جامع مطالعه نکرده بودم، هر چند مطالعاتی در تفسیر به صورت پراکنده داشتم، ولی به هنگام قرائت احساس می کردم در برخی آیات گره هایی برای من وجود دارد. از این جا بود که تصمیم گرفتم یک دورۀ کامل مباحث تفسیر «مجمع البیان» را از اول تا آخر مطالعه کنم. این کار انجام گرفت و برایم لذت بخش بود.
به هنگام مطالعه نکته هایی در زمینه های ادبی، لغوی، تفسیری، روایی، شأن نزول و...یادداشت می کردم. پس از پایان یافتن مطالعۀ یک دور تفسیر، حدود پنج هزار یادداشت جمع آوری شده بود هدف از این کار این بود که هنگام تلاوت قرآن از آنها استفاده کنم. پس از مشورت با اهل تفسیر، به اصرار دوستان به فکر چاپ آنها افتادم، لازمه چاپ، تکمیل یادداشت ها بود، بدین جهت تفاسیر دیگری نیز مورد استفاده قرار گرفت تا این مجموعه فراهم شد،نام آن را «تفسیر علیّین»گذاشتم.
از آنجایی که پیدایش این تفسیر، با یادداشت های مؤلف بوده که بعد از آن تکمیل شده است، روش آن نیز بیان نکاتی تفسیری، صرفی، نحوی، لغوی، بیانی و شأن نزولی است، مؤلف هر جا که احساس نموده، ابهامی وجود دارد اقدام به توضیح آن کرده است، بطور طبیعی در بسیاری از کلمات، و مقاطع آیات، مطالب، جهت توضیح بیشتر بوده است. پاسخ به برخی از سؤالات و شبهات اعتقادی و بیان نکته های فقهی و شأن نزول بعضی از آیات نیز ضمن توضیحات مؤلف آمده است.
همانگونه که بیان شد این اثر به زبان فارسی است، امّا در مواردی که نکتۀ خاصی در کلمات عربی باشد برای تفهیم آن نکته، همان کلمات عربی آورده شده است.
مخاطب این تفسیر کسانی هستند که باید به زبان عربی و ادبیات آن آشنایی نسبتا خوبی داشته باشند، زیرا مفسر به ترجمۀ آیات نپرداخته است.
مؤلف در گفتاری درباره انگیز خود از تألیف کتاب ش می نویسد: در زمانی که توشۀ خود را از فقه و اصول و فلسفه به پایان می بردم، هنوز یک دوره تفسیر جامع مطالعه نکرده بودم، هر چند مطالعاتی در تفسیر به صورت پراکنده داشتم، ولی به هنگام قرائت احساس می کردم در برخی آیات گره هایی برای من وجود دارد. از این جا بود که تصمیم گرفتم یک دورۀ کامل مباحث تفسیر «مجمع البیان» را از اول تا آخر مطالعه کنم. این کار انجام گرفت و برایم لذت بخش بود.
به هنگام مطالعه نکته هایی در زمینه های ادبی، لغوی، تفسیری، روایی، شأن نزول و...یادداشت می کردم. پس از پایان یافتن مطالعۀ یک دور تفسیر، حدود پنج هزار یادداشت جمع آوری شده بود هدف از این کار این بود که هنگام تلاوت قرآن از آنها استفاده کنم. پس از مشورت با اهل تفسیر، به اصرار دوستان به فکر چاپ آنها افتادم، لازمه چاپ، تکمیل یادداشت ها بود، بدین جهت تفاسیر دیگری نیز مورد استفاده قرار گرفت تا این مجموعه فراهم شد،نام آن را «تفسیر علیّین»گذاشتم.
از آنجایی که پیدایش این تفسیر، با یادداشت های مؤلف بوده که بعد از آن تکمیل شده است، روش آن نیز بیان نکاتی تفسیری، صرفی، نحوی، لغوی، بیانی و شأن نزولی است، مؤلف هر جا که احساس نموده، ابهامی وجود دارد اقدام به توضیح آن کرده است، بطور طبیعی در بسیاری از کلمات، و مقاطع آیات، مطالب، جهت توضیح بیشتر بوده است. پاسخ به برخی از سؤالات و شبهات اعتقادی و بیان نکته های فقهی و شأن نزول بعضی از آیات نیز ضمن توضیحات مؤلف آمده است.
همانگونه که بیان شد این اثر به زبان فارسی است، امّا در مواردی که نکتۀ خاصی در کلمات عربی باشد برای تفهیم آن نکته، همان کلمات عربی آورده شده است.
[ویکی اهل البیت] « تفسیر علّیّین» در یک جلد به زبان فارسی، به عنوان تفسیر همراه، در حاشیه قرآن- با خط عثمان طه- به چاپ رسیده است. تمام سوره ها قرآن را شامل می شود( به جز سوره« حمد» و« و العصر») امّا همه آیات را در بر ندارد. سعی شده است که گره های صرفی، نحوی، لغوی بیانی و... گشوده گردد. در تبیین و شرح مقاطع آیات، از روایات پیامبر( ص) و اهل بیت« علیهم السلام» نیز استفاده نموده است. از این جهت ضمن ایجاد تنوع در مطالب توانسته است اختصار را نیز رعایت نماید.
مخاطب این تفسیر کسانی می باشند که با زبان عربی و ادبیات آن آشنایی نسبتا خوبی داشته باشند، زیرا به ترجمه آیات نپرداخته است.
مؤلف در گفتاری با همین عنوان می نویسد: در زمانی که توشه خود را از فقه و اصول و فلسفه به پایان می بردم، هنوز یک دوره تفسیر جامع مطالعه نکرده بودم، هر چند مطالعاتی در تفسیر به صورت پراکنده داشتم، ولی به هنگام قرائت احساس می کردم در برخی آیات گره هایی برای من وجود دارد. از این جا بود که تصمیم گرفتم یک دوره کامل مباحث تفسیر« مجمع البیان» را از اول تا آخر مطالعه کنم. این کار انجام گرفت و برایم لذت بخش بود.
به هنگام مطالعه نکته هایی در زمینه های ادبی، لغوی، تفسیری، روایی، شأن نزول و... یادداشت می کردم. پس از پایان یافتن مطالعه یک دور تفسیر، حدود پنج هزار یادداشت جمع آوری شده بود هدف از این کار این بود که هنگام تلاوت قرآن از آنها استفاده کنم. پس از مشورت با اهل تفسیر، به اصرار دوستان به فکر چاپ آنها افتادم، لازمه چاپ، تکمیل یادداشتها بود، بدین جهت تفاسیر دیگری نیز مورد استفاده قرار گرفت تا این مجموعه فراهم شد، نام آن را« تفسیر علیّین» گذاشتم.
از آنجایی که پیدایش این تفسیر، با یادداشتهای مؤلف بوده که بعد از آن تکمیل شده است، روش آن نیز بیان نکاتی تفسیری، صرفی، نحوی، لغوی، بیانی و شأن نزولی است، مؤلف هر جا که احساس نموده، ابهامی وجود دارد اقدام به توضیح آن کرده است، بطور طبیعی در بسیاری از کلمات، و مقاطع آیات، مطالب، جهت توضیح بیشتر بوده است. پاسخ به برخی از سؤالات و شبهات اعتقادی و بیان نکته های فقهی و شأن نزول بعضی از آیات نیز ضمن توضیحات مؤلف آمده است.
همانگونه که بیان شد این اثر به زبان فارسی است، امّا در مواردی که نکته خاصی در کلمات عربی باشد برای تفهیم آن نکته، همان کلمات عربی آورده شده است.
با وجود رعایت اختصار در توضیح و نقل مطالب، مفسر، گاه به ذکر احتمالات مبادرت ورزیده است، خود در گفتار انتهایی می نویسد:« اگر در آیه چند احتمال ذکر شده باشد، مأخذ هر احتمال در آخر آن آمده است، مگر اینکه مأخذ احتمال تفسیر مجمع البیان باشد که در این صورت از ذکر آن خودداری کرده ایم.» « در صورت وجود چند احتمال، ردیف هر یک از آنان مشخص کننده اهمیت آن در نظر مؤلف است، مگر مطلبی که از معصوم( ع) نقل شده باشد.»« ذکر چند احتمال به این معنا نیست که تمام احتمالهایی که در مجمع البیان و یا مأخذ دیگری وجود دارد آمده باشد، بلکه احتمالاتی که در نظر ما( مؤلف) صحیح بوده و یا از اهمیت بیشتری برخوردار بوده است، گزینش شده است».
بیشتر مطالب این تفسیر برگزیده از تفسیر« مجمع البیان» مرحوم طبرسی می باشد، امّا در تکمیل آن از منابع دیگر استفاده شده که از این قرارند:
مخاطب این تفسیر کسانی می باشند که با زبان عربی و ادبیات آن آشنایی نسبتا خوبی داشته باشند، زیرا به ترجمه آیات نپرداخته است.
مؤلف در گفتاری با همین عنوان می نویسد: در زمانی که توشه خود را از فقه و اصول و فلسفه به پایان می بردم، هنوز یک دوره تفسیر جامع مطالعه نکرده بودم، هر چند مطالعاتی در تفسیر به صورت پراکنده داشتم، ولی به هنگام قرائت احساس می کردم در برخی آیات گره هایی برای من وجود دارد. از این جا بود که تصمیم گرفتم یک دوره کامل مباحث تفسیر« مجمع البیان» را از اول تا آخر مطالعه کنم. این کار انجام گرفت و برایم لذت بخش بود.
به هنگام مطالعه نکته هایی در زمینه های ادبی، لغوی، تفسیری، روایی، شأن نزول و... یادداشت می کردم. پس از پایان یافتن مطالعه یک دور تفسیر، حدود پنج هزار یادداشت جمع آوری شده بود هدف از این کار این بود که هنگام تلاوت قرآن از آنها استفاده کنم. پس از مشورت با اهل تفسیر، به اصرار دوستان به فکر چاپ آنها افتادم، لازمه چاپ، تکمیل یادداشتها بود، بدین جهت تفاسیر دیگری نیز مورد استفاده قرار گرفت تا این مجموعه فراهم شد، نام آن را« تفسیر علیّین» گذاشتم.
از آنجایی که پیدایش این تفسیر، با یادداشتهای مؤلف بوده که بعد از آن تکمیل شده است، روش آن نیز بیان نکاتی تفسیری، صرفی، نحوی، لغوی، بیانی و شأن نزولی است، مؤلف هر جا که احساس نموده، ابهامی وجود دارد اقدام به توضیح آن کرده است، بطور طبیعی در بسیاری از کلمات، و مقاطع آیات، مطالب، جهت توضیح بیشتر بوده است. پاسخ به برخی از سؤالات و شبهات اعتقادی و بیان نکته های فقهی و شأن نزول بعضی از آیات نیز ضمن توضیحات مؤلف آمده است.
همانگونه که بیان شد این اثر به زبان فارسی است، امّا در مواردی که نکته خاصی در کلمات عربی باشد برای تفهیم آن نکته، همان کلمات عربی آورده شده است.
با وجود رعایت اختصار در توضیح و نقل مطالب، مفسر، گاه به ذکر احتمالات مبادرت ورزیده است، خود در گفتار انتهایی می نویسد:« اگر در آیه چند احتمال ذکر شده باشد، مأخذ هر احتمال در آخر آن آمده است، مگر اینکه مأخذ احتمال تفسیر مجمع البیان باشد که در این صورت از ذکر آن خودداری کرده ایم.» « در صورت وجود چند احتمال، ردیف هر یک از آنان مشخص کننده اهمیت آن در نظر مؤلف است، مگر مطلبی که از معصوم( ع) نقل شده باشد.»« ذکر چند احتمال به این معنا نیست که تمام احتمالهایی که در مجمع البیان و یا مأخذ دیگری وجود دارد آمده باشد، بلکه احتمالاتی که در نظر ما( مؤلف) صحیح بوده و یا از اهمیت بیشتری برخوردار بوده است، گزینش شده است».
بیشتر مطالب این تفسیر برگزیده از تفسیر« مجمع البیان» مرحوم طبرسی می باشد، امّا در تکمیل آن از منابع دیگر استفاده شده که از این قرارند:
wikiahlb: تفسیر_علیین
[ویکی نور] تفسیر علّیّین اثر عباس سید کریمی حسینی در یک جلد به زبان فارسی، به عنوان تفسیر همراه،در حاشیۀ قرآن-با خط عثمان طه-به چاپ رسیده است. تمام سوره ها قرآن را شامل می شود (به جز سوره «حمد» و «العصر») امّا همۀ آیات را در بر ندارد. سعی شده است که گره های صرفی، نحوی، لغوی بیانی و...گشوده گردد. در تبیین و شرح مقاطع آیات، از روایات پیامبر(ص) و اهل بیت علیهم السلام نیز استفاده نموده است. از این جهت ضمن ایجاد تنوع در مطالب توانسته است اختصار را نیز رعایت نماید.
مخاطب این تفسیر کسانی هستند که باید به زبان عربی و ادبیات آن آشنایی نسبتا خوبی داشته باشند، زیرا مفسر به ترجمۀ آیات نپرداخته است.
مؤلف در گفتاری درباره انگیز خود از تألیف کتاب ش می نویسد: در زمانی که توشۀ خود را از فقه و اصول و فلسفه به پایان می بردم، هنوز یک دوره تفسیر جامع مطالعه نکرده بودم، هر چند مطالعاتی در تفسیر به صورت پراکنده داشتم، ولی به هنگام قرائت احساس می کردم در برخی آیات گره هایی برای من وجود دارد. از این جا بود که تصمیم گرفتم یک دورۀ کامل مباحث تفسیر «مجمع البیان» را از اول تا آخر مطالعه کنم. این کار انجام گرفت و برایم لذت بخش بود.
به هنگام مطالعه نکته هایی در زمینه های ادبی، لغوی، تفسیری، روایی، شأن نزول و...یادداشت می کردم. پس از پایان یافتن مطالعۀ یک دور تفسیر، حدود پنج هزار یادداشت جمع آوری شده بود هدف از این کار این بود که هنگام تلاوت قرآن از آنها استفاده کنم. پس از مشورت با اهل تفسیر، به اصرار دوستان به فکر چاپ آنها افتادم، لازمه چاپ، تکمیل یادداشت ها بود، بدین جهت تفاسیر دیگری نیز مورد استفاده قرار گرفت تا این مجموعه فراهم شد، نام آن را «تفسیر علیّین»گذاشتم.
از آنجایی که پیدایش این تفسیر، با یادداشت های مؤلف بوده که بعد از آن تکمیل شده است، روش آن نیز بیان نکاتی تفسیری، صرفی، نحوی، لغوی، بیانی و شأن نزولی است، مؤلف هر جا که احساس نموده، ابهامی وجود دارد اقدام به توضیح آن کرده است، بطور طبیعی در بسیاری از کلمات، و مقاطع آیات، مطالب، جهت توضیح بیشتر بوده است. پاسخ به برخی از سؤالات و شبهات اعتقادی و بیان نکته های فقهی و شأن نزول بعضی از آیات نیز ضمن توضیحات مؤلف آمده است.
همانگونه که بیان شد این اثر به زبان فارسی است، امّا در مواردی که نکتۀ خاصی در کلمات عربی باشد برای تفهیم آن نکته، همان کلمات عربی آورده شده است.
مخاطب این تفسیر کسانی هستند که باید به زبان عربی و ادبیات آن آشنایی نسبتا خوبی داشته باشند، زیرا مفسر به ترجمۀ آیات نپرداخته است.
مؤلف در گفتاری درباره انگیز خود از تألیف کتاب ش می نویسد: در زمانی که توشۀ خود را از فقه و اصول و فلسفه به پایان می بردم، هنوز یک دوره تفسیر جامع مطالعه نکرده بودم، هر چند مطالعاتی در تفسیر به صورت پراکنده داشتم، ولی به هنگام قرائت احساس می کردم در برخی آیات گره هایی برای من وجود دارد. از این جا بود که تصمیم گرفتم یک دورۀ کامل مباحث تفسیر «مجمع البیان» را از اول تا آخر مطالعه کنم. این کار انجام گرفت و برایم لذت بخش بود.
به هنگام مطالعه نکته هایی در زمینه های ادبی، لغوی، تفسیری، روایی، شأن نزول و...یادداشت می کردم. پس از پایان یافتن مطالعۀ یک دور تفسیر، حدود پنج هزار یادداشت جمع آوری شده بود هدف از این کار این بود که هنگام تلاوت قرآن از آنها استفاده کنم. پس از مشورت با اهل تفسیر، به اصرار دوستان به فکر چاپ آنها افتادم، لازمه چاپ، تکمیل یادداشت ها بود، بدین جهت تفاسیر دیگری نیز مورد استفاده قرار گرفت تا این مجموعه فراهم شد، نام آن را «تفسیر علیّین»گذاشتم.
از آنجایی که پیدایش این تفسیر، با یادداشت های مؤلف بوده که بعد از آن تکمیل شده است، روش آن نیز بیان نکاتی تفسیری، صرفی، نحوی، لغوی، بیانی و شأن نزولی است، مؤلف هر جا که احساس نموده، ابهامی وجود دارد اقدام به توضیح آن کرده است، بطور طبیعی در بسیاری از کلمات، و مقاطع آیات، مطالب، جهت توضیح بیشتر بوده است. پاسخ به برخی از سؤالات و شبهات اعتقادی و بیان نکته های فقهی و شأن نزول بعضی از آیات نیز ضمن توضیحات مؤلف آمده است.
همانگونه که بیان شد این اثر به زبان فارسی است، امّا در مواردی که نکتۀ خاصی در کلمات عربی باشد برای تفهیم آن نکته، همان کلمات عربی آورده شده است.
wikinoor: تفسیر_علّیّین
[ویکی فقه] تفسیر علیین (کتاب). تفسیر علیین تفسیر موجزی است که سید عباس سید کریمی حسینی نگاشته است.
«تفسیر علیین» در یک جلد به زبان فارسی، به عنوان تفسیر همراه، در حاشیه قرآن- با خط عثمان طه- به چاپ رسیده است. تمام سوره ها قرآن را شامل می شود (به جز سوره «حمد» و «و العصر») اما همه آیات را در بر ندارد. سعی شده است که گره های صرفی، نحوی، لغوی بیانی و... گشوده گردد. در تبیین و شرح مقاطع آیات، از روایات پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم و اهل بیت «علیهم السلام» نیز استفاده نموده است. از این جهت ضمن ایجاد تنوع در مطالب توانسته است اختصار را نیز رعایت نماید. مخاطب این تفسیر کسانی می باشند که با زبان عربی و ادبیات آن آشنایی نسبتا خوبی داشته باشند، زیرا به ترجمه آیات نپرداخته است.
انگیزه تالیف
مؤلف در گفتاری با همین عنوان می نویسد: در زمانی که توشه خود را از فقه و اصول و فلسفه به پایان می بردم، هنوز یک دوره تفسیر جامع مطالعه نکرده بودم، هر چند مطالعاتی در تفسیر به صورت پراکنده داشتم، ولی به هنگام قرائت احساس می کردم در برخی آیات گره هایی برای من وجود دارد. از این جا بود که تصمیم گرفتم یک دوره کامل مباحث تفسیر «مجمع البیان» را از اول تا آخر مطالعه کنم. این کار انجام گرفت و برایم لذت بخش بود. به هنگام مطالعه نکته هایی در زمینه های ادبی، لغوی، تفسیری، روایی، شان نزول و... یادداشت می کردم. پس از پایان یافتن مطالعه یک دور تفسیر، حدود پنج هزار یادداشت جمع آوری شده بود هدف از این کار این بود که هنگام تلاوت قرآن از آنها استفاده کنم. پس از مشورت با اهل تفسیر، به اصرار دوستان به فکر چاپ آنها افتادم، لازمه چاپ، تکمیل یادداشتها بود، بدین جهت تفاسیر دیگری نیز مورد استفاده قرار گرفت تا این مجموعه فراهم شد، نام آن را «تفسیر علیین» گذاشتم.
روش تفسیر
از آنجایی که پیدایش این تفسیر، با یادداشتهای مؤلف بوده که بعد از آن تکمیل شده است، روش آن نیز بیان نکاتی تفسیری، صرفی، نحوی، لغوی، بیانی و شان نزولی است، مؤلف هر جا که احساس نموده، ابهامی وجود دارد اقدام به توضیح آن کرده است، بطور طبیعی در بسیاری از کلمات، و مقاطع آیات، مطالب، جهت توضیح بیشتر بوده است. پاسخ به برخی از سؤالات و شبهات اعتقادی و بیان نکته های فقهی و شان نزول بعضی از آیات نیز ضمن توضیحات مؤلف آمده است. همانگونه که بیان شد این اثر به زبان فارسی است، اما در مواردی که نکته خاصی در کلمات عربی باشد برای تفهیم آن نکته، همان کلمات عربی آورده شده است. با وجود رعایت اختصار در توضیح و نقل مطالب، مفسر، گاه به ذکر احتمالات مبادرت ورزیده است، خود در گفتار انتهایی می نویسد: «اگر در آیه چند احتمال ذکر شده باشد، ماخذ هر احتمال در آخر آن آمده است، مگر اینکه ماخذ احتمال تفسیر مجمع البیان باشد که در این صورت از ذکر آن خودداری کرده ایم.» «در صورت وجود چند احتمال، ردیف هر یک از آنان مشخص کننده اهمیت آن در نظر مؤلف است، مگر مطلبی که از معصوم علیه السّلام نقل شده باشد.» «ذکر چند احتمال به این معنا نیست که تمام احتمال هایی که در مجمع البیان و یا ماخذ دیگری وجود دارد آمده باشد، بلکه احتمالاتی که در نظر ما (مؤلف) صحیح بوده و یا از اهمیت بیشتری برخوردار بوده است، گزینش شده است».
مصادر تفسیر
...
«تفسیر علیین» در یک جلد به زبان فارسی، به عنوان تفسیر همراه، در حاشیه قرآن- با خط عثمان طه- به چاپ رسیده است. تمام سوره ها قرآن را شامل می شود (به جز سوره «حمد» و «و العصر») اما همه آیات را در بر ندارد. سعی شده است که گره های صرفی، نحوی، لغوی بیانی و... گشوده گردد. در تبیین و شرح مقاطع آیات، از روایات پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم و اهل بیت «علیهم السلام» نیز استفاده نموده است. از این جهت ضمن ایجاد تنوع در مطالب توانسته است اختصار را نیز رعایت نماید. مخاطب این تفسیر کسانی می باشند که با زبان عربی و ادبیات آن آشنایی نسبتا خوبی داشته باشند، زیرا به ترجمه آیات نپرداخته است.
انگیزه تالیف
مؤلف در گفتاری با همین عنوان می نویسد: در زمانی که توشه خود را از فقه و اصول و فلسفه به پایان می بردم، هنوز یک دوره تفسیر جامع مطالعه نکرده بودم، هر چند مطالعاتی در تفسیر به صورت پراکنده داشتم، ولی به هنگام قرائت احساس می کردم در برخی آیات گره هایی برای من وجود دارد. از این جا بود که تصمیم گرفتم یک دوره کامل مباحث تفسیر «مجمع البیان» را از اول تا آخر مطالعه کنم. این کار انجام گرفت و برایم لذت بخش بود. به هنگام مطالعه نکته هایی در زمینه های ادبی، لغوی، تفسیری، روایی، شان نزول و... یادداشت می کردم. پس از پایان یافتن مطالعه یک دور تفسیر، حدود پنج هزار یادداشت جمع آوری شده بود هدف از این کار این بود که هنگام تلاوت قرآن از آنها استفاده کنم. پس از مشورت با اهل تفسیر، به اصرار دوستان به فکر چاپ آنها افتادم، لازمه چاپ، تکمیل یادداشتها بود، بدین جهت تفاسیر دیگری نیز مورد استفاده قرار گرفت تا این مجموعه فراهم شد، نام آن را «تفسیر علیین» گذاشتم.
روش تفسیر
از آنجایی که پیدایش این تفسیر، با یادداشتهای مؤلف بوده که بعد از آن تکمیل شده است، روش آن نیز بیان نکاتی تفسیری، صرفی، نحوی، لغوی، بیانی و شان نزولی است، مؤلف هر جا که احساس نموده، ابهامی وجود دارد اقدام به توضیح آن کرده است، بطور طبیعی در بسیاری از کلمات، و مقاطع آیات، مطالب، جهت توضیح بیشتر بوده است. پاسخ به برخی از سؤالات و شبهات اعتقادی و بیان نکته های فقهی و شان نزول بعضی از آیات نیز ضمن توضیحات مؤلف آمده است. همانگونه که بیان شد این اثر به زبان فارسی است، اما در مواردی که نکته خاصی در کلمات عربی باشد برای تفهیم آن نکته، همان کلمات عربی آورده شده است. با وجود رعایت اختصار در توضیح و نقل مطالب، مفسر، گاه به ذکر احتمالات مبادرت ورزیده است، خود در گفتار انتهایی می نویسد: «اگر در آیه چند احتمال ذکر شده باشد، ماخذ هر احتمال در آخر آن آمده است، مگر اینکه ماخذ احتمال تفسیر مجمع البیان باشد که در این صورت از ذکر آن خودداری کرده ایم.» «در صورت وجود چند احتمال، ردیف هر یک از آنان مشخص کننده اهمیت آن در نظر مؤلف است، مگر مطلبی که از معصوم علیه السّلام نقل شده باشد.» «ذکر چند احتمال به این معنا نیست که تمام احتمال هایی که در مجمع البیان و یا ماخذ دیگری وجود دارد آمده باشد، بلکه احتمالاتی که در نظر ما (مؤلف) صحیح بوده و یا از اهمیت بیشتری برخوردار بوده است، گزینش شده است».
مصادر تفسیر
...
wikifeqh: تفسیر_علیین_(کتاب)