تفسیر صالحی

[ویکی فقه] تفسیر صالحی اثر شیخ محمدعلی صالحی (م ۱۳۱۹ ق) فرزند شیخ محمدصالح برغانی قزوینی، از علما و متکلمین امامیه و اساتید فقه و اصول حوزه قزوین می باشد.
تفسیر مورد بحث شامل مجموعه ای از رسائل به زبان عربی و فارسی ، در بخشی از قرآن کریم است. مؤلف در این اثر بعضی از آیات و سوره های مورد نظر خود را عنوان کرده سپس با مشرب ملایم متشرعه به رد شیخیه و بابیه پرداخته و اعتقادات خود را به سبک کلامی و فلسفی با بهره از روایات خاندان عصمت و طهارت (علیهم السّلام) بیان کرده است.این تفسیر از جمله تفسیرهایی است که مشاجرات و برخوردهای عقائد تند قرن سیزدهم هجری را منعکس می کند و تاریخ تالیف آنها از ۱۲۶۳ ق لغایت ۱۲۶۶ ق می باشد.از جمله سوره هایی که مؤلف عنوان کرده است: سوره الحمد، سوره الاخلاص، سوره الاعلی، سوره الرحمن، سوره القدر و غیره و از جمله آیاتی که در رد شیخیه و بابیه عنوان کرده آیه: «فَلَمَّا رَاَی الْقَمَرَ بازِغاً قالَ هذا رَبِّی» است. این تفسیر به فارسی و در رد سیدعلی محمد باب است که صریح اقوال او را با روایات و به سبک استدلالی رد کرده است و نیز تفسیر آیه مودة از سوره شوری: قل لا اسئلکم علیه اجرا الا المودة فی القربی و تفسیر آیه نور: اللّه نور السموات و الارض و غیره.این مجموعه از مخطوطات موقوفه پدرش شیخ محمدصالح برغانی حائری در کربلا موجود است.