[ویکی فقه] تفسیر الفواتح الالهیة و المفاتح الغیبیة (کتاب). تفسیر الفواتح الالهیة و المفاتح الغیبیة، تالیف نعمت الله بن محمود نخجوانی است.
نام کامل «الفواتح الالهیة و المفاتح الغیبیة» الموضحة للکلم القرآنیة، و الحکم الفرقانیة» و ملخص آن «الفواتح الالهیة و المفاتح الغیبیة» می باشد. تفسیری است موجز، اشاره ای صوفیانه و در آن به بیان معانی و ذکر مکاشفات و مشاهدات وارده بر خود و بیان تفسیر قرآن بر سبک اشاره ای و عرفانی همراه با فصاحت در بیان و روانی در تعبیر می پردازد. به تعبیر صحیح تر این کتاب تاویلات عارفانه نخجوانی، از آیات قرآنی است، که موقوف به حال و تجربه شخصی وی است. شامل همه سور و آیات قرآنی است که به شکل فرجی و زبان عربی آن را ارائه داده است.
نام کامل «الفواتح الالهیة و المفاتح الغیبیة» الموضحة للکلم القرآنیة، و الحکم الفرقانیة» و ملخص آن «الفواتح الالهیة و المفاتح الغیبیة» می باشد. تفسیری است موجز، اشاره ای صوفیانه و در آن به بیان معانی و ذکر مکاشفات و مشاهدات وارده بر خود و بیان تفسیر قرآن بر سبک اشاره ای و عرفانی همراه با فصاحت در بیان و روانی در تعبیر می پردازد. به تعبیر صحیح تر این کتاب تاویلات عارفانه نخجوانی، از آیات قرآنی است، که موقوف به حال و تجربه شخصی وی است. شامل همه سور و آیات قرآنی است که به شکل فرجی و زبان عربی آن را ارائه داده است.
[ویکی فقه] تفسیر الفواتح الالهیه و المفاتح الغیبیه (کتاب). تفسیر الفواتح الالهیة و المفاتح الغیبیة، تالیف نعمت الله بن محمود نخجوانی است.
نام کامل «الفواتح الالهیة و المفاتح الغیبیة» الموضحة للکلم القرآنیة، و الحکم الفرقانیة» و ملخص آن «الفواتح الالهیة و المفاتح الغیبیة» می باشد. تفسیری است موجز، اشاره ای صوفیانه و در آن به بیان معانی و ذکر مکاشفات و مشاهدات وارده بر خود و بیان تفسیر قرآن بر سبک اشاره ای و عرفانی همراه با فصاحت در بیان و روانی در تعبیر می پردازد. به تعبیر صحیح تر این کتاب تاویلات عارفانه نخجوانی، از آیات قرآنی است، که موقوف به حال و تجربه شخصی وی است. شامل همه سور و آیات قرآنی است که به شکل فرجی و زبان عربی آن را ارائه داده است.
انگیزه نگارش
ایشان در مقدمه خود بیان می دارد که: من از علمای رسمی مانند فلاسفه، که متشبث به برهان و حدود هستند، و همچنین از متصوفه ای که سخن از واجد و موجود گویند و به عرفان نظری اکتفا نموده و به آداب ظاهری صوفی گری قناعت نموده اند، نیستم، بلکه از کسانی هستم که از جمیع رسوم و عادات بدورند و منتظر ظهوراتی هستند که در اوقات و حالات مختلف از حق بر آنها افاضه می شود. و از آنجایی که آنچه حق از جود خود بر من افاضه فرمود، فتوحاتی است که بر من هدیه گردید، نام آن «الفواتح الالهیة و المفاتح الغیبیة» الموضحة للکلم القرآنیة و الحکم الفرقانیة» گشت. (فتوحات الهی و کلیدهای غیبی که توضیح دهنده کلام قرآنی و حکمتهای فرقانی است.)
روش تفسیر
روش کلی نخجوانی به این ترتیب است که ابتدای هر سوره، مقدمه ای درباره مسائل عرفانی مربوط به آن بیان داشته، از بسم الله آغاز می کند. در هر سوره به تناسب سیاق و مطالب آن، تفسیری متفاوت از بسم الله ارائه می دهد و معتقد است، هر سوره قرآنی، آغاز و پایانی مخصوص به خود دارد، بدین جهت بسم الله آن با دیگر سوره ها تفاوت خواهد داشت. پس از آن به تفسیر و توضیح مختصری از جزء به جزء مقاطع آیه طبق روش خود، می پردازد. این توضیحات در بسیاری موارد، تاویلات عارفانه ایشان از آیات است. و اصلا اشاره ای به لغت،قرائت،اعراب،اسباب نزول و شکل ظاهری آیه و همچنین روایات و ماثورات و اموری که اغلب تفاسیر معمولا به آن می پردازند، ندارد. در پایان سوره ها نیز از مطالب گفته شده، بیان اجمالی ارائه می دهد که همان خاتمه عرفانی آن است. بر این مبنا تفسیر ایشان متضمن اصطلاحات صوفیه و مشرب اهل معرفت به بیانی رمزی بوده و بر مبنای قواعد اهل کشف و ذوق، بیان مختصری از آیات را ارائه می دهد. از این جهت اثری از مباحث فقهی، لغوی، قرائتی و ماثورات اسرائیلیة در آن دیده نمی شود. در مباحث عقیدتی، دیدگاه اهل معرفت را بدون تصریح نقد و استدلال بر آن، بیان می دارد. مانند سوره انعام آیه ۱۰۳ «لا تدرکه الابصار و هو یدرک الابصار»
مقدمه تفسیر
...
نام کامل «الفواتح الالهیة و المفاتح الغیبیة» الموضحة للکلم القرآنیة، و الحکم الفرقانیة» و ملخص آن «الفواتح الالهیة و المفاتح الغیبیة» می باشد. تفسیری است موجز، اشاره ای صوفیانه و در آن به بیان معانی و ذکر مکاشفات و مشاهدات وارده بر خود و بیان تفسیر قرآن بر سبک اشاره ای و عرفانی همراه با فصاحت در بیان و روانی در تعبیر می پردازد. به تعبیر صحیح تر این کتاب تاویلات عارفانه نخجوانی، از آیات قرآنی است، که موقوف به حال و تجربه شخصی وی است. شامل همه سور و آیات قرآنی است که به شکل فرجی و زبان عربی آن را ارائه داده است.
انگیزه نگارش
ایشان در مقدمه خود بیان می دارد که: من از علمای رسمی مانند فلاسفه، که متشبث به برهان و حدود هستند، و همچنین از متصوفه ای که سخن از واجد و موجود گویند و به عرفان نظری اکتفا نموده و به آداب ظاهری صوفی گری قناعت نموده اند، نیستم، بلکه از کسانی هستم که از جمیع رسوم و عادات بدورند و منتظر ظهوراتی هستند که در اوقات و حالات مختلف از حق بر آنها افاضه می شود. و از آنجایی که آنچه حق از جود خود بر من افاضه فرمود، فتوحاتی است که بر من هدیه گردید، نام آن «الفواتح الالهیة و المفاتح الغیبیة» الموضحة للکلم القرآنیة و الحکم الفرقانیة» گشت. (فتوحات الهی و کلیدهای غیبی که توضیح دهنده کلام قرآنی و حکمتهای فرقانی است.)
روش تفسیر
روش کلی نخجوانی به این ترتیب است که ابتدای هر سوره، مقدمه ای درباره مسائل عرفانی مربوط به آن بیان داشته، از بسم الله آغاز می کند. در هر سوره به تناسب سیاق و مطالب آن، تفسیری متفاوت از بسم الله ارائه می دهد و معتقد است، هر سوره قرآنی، آغاز و پایانی مخصوص به خود دارد، بدین جهت بسم الله آن با دیگر سوره ها تفاوت خواهد داشت. پس از آن به تفسیر و توضیح مختصری از جزء به جزء مقاطع آیه طبق روش خود، می پردازد. این توضیحات در بسیاری موارد، تاویلات عارفانه ایشان از آیات است. و اصلا اشاره ای به لغت،قرائت،اعراب،اسباب نزول و شکل ظاهری آیه و همچنین روایات و ماثورات و اموری که اغلب تفاسیر معمولا به آن می پردازند، ندارد. در پایان سوره ها نیز از مطالب گفته شده، بیان اجمالی ارائه می دهد که همان خاتمه عرفانی آن است. بر این مبنا تفسیر ایشان متضمن اصطلاحات صوفیه و مشرب اهل معرفت به بیانی رمزی بوده و بر مبنای قواعد اهل کشف و ذوق، بیان مختصری از آیات را ارائه می دهد. از این جهت اثری از مباحث فقهی، لغوی، قرائتی و ماثورات اسرائیلیة در آن دیده نمی شود. در مباحث عقیدتی، دیدگاه اهل معرفت را بدون تصریح نقد و استدلال بر آن، بیان می دارد. مانند سوره انعام آیه ۱۰۳ «لا تدرکه الابصار و هو یدرک الابصار»
مقدمه تفسیر
...