تفرقه انداز

/tafraqe~andAz/

لغت نامه دهخدا

تفرقه انداز. [ ت َ رِ ق َ / ق ِ اَ ] ( نف مرکب ) کسی که پراکندگی و جدایی و پریشانی و اختلاف ایجاد کند. دو بهم زن.نفاق افکن. رجوع به تفرقه و دیگر ترکیبهای آن شود.

فرهنگ فارسی

کسیکه پراکندگی و جدایی و پریشانی

مترادف ها

divisive (صفت)
تقسیم کننده، تفرقه انداز

schismatic (صفت)
تفرقه انداز، تفرقه جویانه

schismatical (صفت)
تفرقه انداز، تفرقه جویانه

پیشنهاد کاربران

بپرس