تفته دل

لغت نامه دهخدا

تفته دل. [ ت َ ت َ / ت ِ دِ ] ( ص مرکب ) تنگدل و غمناک و دل فگار. ( ناظم الاطباء ) :
از اشک گرم تفته دلان در سواد خاک
طوفان آب آتش زای اندر آمده.

خاقانی.

|| که دل سوخته و پرالتهاب دارد. که درون سوزان و پرآتش دارد :
روشن درون تفته دل گرم ژاژخای
آتش نهاد خاکی و معمور دودمان.

خواجوی کرمانی [در صفت حمام ].

( صفت ) غمناک تنگ دل دل فکا .

تنگدل، دل افگار، آزرده دل.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید