تف وتاب. [ ت َ ف ُ ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) از تف بمعنی گرمی و حرارت و تاب به همین معنی : از بهر که بایدت بدینسان شو و گیر وز بهر چه بایدت بدینسان تف و تاب.
کسایی.
نسوزد تنش زآتش و تف و تاب ز دریاست خود بیم نایدش ز آب.
اسدی.
رجوع به تف و تاب وتب و تفت و دیگر ترکیبهای آن شود.