ایران، با خطرات جدی از نظر پیامدهای تغییر اقلیم روبروست و برای بسیاری از این پیامدها آمادگی لازم وجود ندارد. وزیر کشور ایران در جولای ۲۰۱۸ هشدار داد که ایران در آستانه بحران اجتماعی جدی، یعنی مهاجرت اقلیمی قرار دارد که می تواند در طول پنج سال آینده تغییر چشمگیری در ماهیت اجتماعی ایران ایجاد کند.
... [مشاهده متن کامل]
پیش بینی می شود دمای کشور تا سال ۲۰۳۰ افزایش یابد. تغییرات رواناب تمامی حوضه ها تا سال ۲۰۳۰ نیز کاهشی خواهد بود و بیشترین درصد کاهش رواناب به ترتیب مربوط به حوضه های بندرعباس - سدیج، کرخه و کارون است. در چنین شرایطی امکان بروز خشک سالی های شدید و سیلاب های شدید افزایش می یابد، چرا که با افزایش دو درجه دمای کشور، حدود ۲۷ میلیارد مترمکعب بر حجم تبخیر کشور افزوده شده و میزان تغذیه آب زیرزمینی تا حدود بیست درصد کاهش می یابد و نهایتاً تأمین آب شرب در اکثر کلان شهرهای کشور نیز در آینده با مشکل مواجه خواهد شد.
در حال حاضر ۲۷ درصد خاک های ایران برای کشاورزی شور است. کاهش بارش، افزایش دما و به واسطه آن افزایش تبخیر رطوبت خاک باعث افزایش میزان زمین های شور در سطح کشور خواهد شد و عملکرد زمین های دیم را به شدت کاهش خواهد داد. علاوه بر این کاهش کیفیت و کمیت مراتع به دلیل افزایش دما و کاهش بارش در اکثر نقاط کشور باعث کاهش درآمد عشایر از دامداری شده و از سویی دیگر فشار مضاعفی برای چرای دام در مناطق ممنوعه وارد خواهد ساخت و نهایتاً سبب تضعیف پوشش گیاهی منطقه و افزایش فرسایش خاک می شود.
به طورکلی می توان سه دسته خطرات مرتبط با تغییر اقلیم برای کلان شهرهای ایران تعریف کرد: تغییرات دمایی ( افزایش دمای روزانه و شبانه در شهرها و ایجاد امواج گرمایی ) ، تغییرات بارش ( در برخی شهرها افزایش شدت و در برخی کاهش ) ، تغییرات در شدت طوفان ها و گرد و غبارها.
ازجمله اثرات تغییرات دمایی را می توان افزایش تقاضا برای خنک کنندگی، کاهش کیفیت هوای شهرها، کمبود انرژی، اثرات جزایر گرمایی، افزایش تقاضای آب و مسائل مرتبط با کیفیت آب، اثر بر سلامت انسان ها و افزایش خطر مرگ ومیر بر اثر گرما دانست ( به عنوان مثال تا کنون مطالعه ای در خصوص افزایش هر درجه دما در کلان شهرهای ایران و تغییر در مصرف انرژی و آلودگی هوا و مصرف آب انجام نشده است ) . تغییر در الگوهای بارش ( زیادشدن یا کم شدن ) باعث فشار بر زیرساخت های آب و فاضلاب، تغییر کیفیت و کمیت آب های سطحی، آلودگی منابع آب، بیماری های مرتبط با آب، خطر بیماری های پوستی و عفونی و مرگ و میر، اختلال در سکونت گاه ها و حتی اختلال در حمل و نقل می شود. طوفان ها و گرد و غبار باعث افزایش مهاجرت و تغییر الگوی سکونت گاه ها، ازبین رفتن دارایی ها و افزایش بیماری ها خواهد شد.
... [مشاهده متن کامل]
پیش بینی می شود دمای کشور تا سال ۲۰۳۰ افزایش یابد. تغییرات رواناب تمامی حوضه ها تا سال ۲۰۳۰ نیز کاهشی خواهد بود و بیشترین درصد کاهش رواناب به ترتیب مربوط به حوضه های بندرعباس - سدیج، کرخه و کارون است. در چنین شرایطی امکان بروز خشک سالی های شدید و سیلاب های شدید افزایش می یابد، چرا که با افزایش دو درجه دمای کشور، حدود ۲۷ میلیارد مترمکعب بر حجم تبخیر کشور افزوده شده و میزان تغذیه آب زیرزمینی تا حدود بیست درصد کاهش می یابد و نهایتاً تأمین آب شرب در اکثر کلان شهرهای کشور نیز در آینده با مشکل مواجه خواهد شد.
در حال حاضر ۲۷ درصد خاک های ایران برای کشاورزی شور است. کاهش بارش، افزایش دما و به واسطه آن افزایش تبخیر رطوبت خاک باعث افزایش میزان زمین های شور در سطح کشور خواهد شد و عملکرد زمین های دیم را به شدت کاهش خواهد داد. علاوه بر این کاهش کیفیت و کمیت مراتع به دلیل افزایش دما و کاهش بارش در اکثر نقاط کشور باعث کاهش درآمد عشایر از دامداری شده و از سویی دیگر فشار مضاعفی برای چرای دام در مناطق ممنوعه وارد خواهد ساخت و نهایتاً سبب تضعیف پوشش گیاهی منطقه و افزایش فرسایش خاک می شود.
به طورکلی می توان سه دسته خطرات مرتبط با تغییر اقلیم برای کلان شهرهای ایران تعریف کرد: تغییرات دمایی ( افزایش دمای روزانه و شبانه در شهرها و ایجاد امواج گرمایی ) ، تغییرات بارش ( در برخی شهرها افزایش شدت و در برخی کاهش ) ، تغییرات در شدت طوفان ها و گرد و غبارها.
ازجمله اثرات تغییرات دمایی را می توان افزایش تقاضا برای خنک کنندگی، کاهش کیفیت هوای شهرها، کمبود انرژی، اثرات جزایر گرمایی، افزایش تقاضای آب و مسائل مرتبط با کیفیت آب، اثر بر سلامت انسان ها و افزایش خطر مرگ ومیر بر اثر گرما دانست ( به عنوان مثال تا کنون مطالعه ای در خصوص افزایش هر درجه دما در کلان شهرهای ایران و تغییر در مصرف انرژی و آلودگی هوا و مصرف آب انجام نشده است ) . تغییر در الگوهای بارش ( زیادشدن یا کم شدن ) باعث فشار بر زیرساخت های آب و فاضلاب، تغییر کیفیت و کمیت آب های سطحی، آلودگی منابع آب، بیماری های مرتبط با آب، خطر بیماری های پوستی و عفونی و مرگ و میر، اختلال در سکونت گاه ها و حتی اختلال در حمل و نقل می شود. طوفان ها و گرد و غبار باعث افزایش مهاجرت و تغییر الگوی سکونت گاه ها، ازبین رفتن دارایی ها و افزایش بیماری ها خواهد شد.
