تغیظ. [ ت َ غ َی ْ ی ُ ] ( ع مص ) خشم گرفتن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( دهار ) ( از ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی ). بخشم شدن. ( صراح اللغة ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || سخت گرم گردیدن نیمروز. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || ( اِ ) قوله تعالی ذکره : تغیظاً و زفیراً . تغیظ صوتی که از بسیاری خشم برآید و زفیر صوتی که از صدر برآید. || شدت گرمی و غلیان. ( ناظم الاطباء ).
