تغنیت
لغت نامه دهخدا
تغنیة. [ ت َ ی َ ] ( ع مص ) کسی را سرود آموختن. ( تاج المصادر بیهقی ). || سرود گفتن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || بی نیاز گردانیدن خداوند کسی را. ( از اقرب الموارد ). || عشق بازی نمودن با زن. || ستودن یا نکوهیدن کسی را. || بانگ کردن کبوتر. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید