تُغلُقیان
تُغلُقیان
تُغلُقیان
تُغلُقیان
سلسلۀ سلاطین مسلمان حاکم در دهلی از ۷۲۰ تا ۸۱۵ ق. مؤسس تغلقیان غیاث الدین تغلق شاه امیر سپاه ناصرالدین خسرو شاه، از سلاطین خلجی هند، بود، ولی با وی به مخالفت برخاست و پس از کشتن وی در ۷۲۰ق بر تخت سلطنت دهلی نشست. وی به سبب جنگ های متعدد با تاتارها لقب غازی ملک گرفته بود، ولی پس از رسیدن به سلطنت لقب خود را به غیاث الدین تغییر داد و پایتخت را از دهلی به تغلق آباد منتقل کرد. محمد بن تغلق شاه دومین سلطان این سلسله بود که در ۷۲۵ق به سلطنت رسید. در دورۀ سلطنت او هند دچار فقر و نابسامانی اقتصادی شد و براثر سیاست های نادرست او همواره در قلمروش شورش وجود داشت و بنگال و دکن و سند از دستش خارج شد. وی به شعائر دینی پایبند بود و با علوم گوناگونی چون ریاضیات و نجوم و فلسفه و طب آشنایی داشت. پس از وی پسرعمویش فیروزشاه به سلطنت رسید و بسیاری از خرابی ها و ستم های دوران محمد تغلق شاه را جبران کرد و استقلال سلاطین مسلمان دکن را به رسمیت شناخت، اما در تصرّف مجدد مناطق بنگال و دکن توفیق نیافت. در ۷۸۲ ق به سبب ضعف ناشی از کهولت از سلطنت کناره گرفت و در ۷۹۰ درگذشت. پس از وی نوه اش تغلق شاه دوم بر تخت نشست، ولی در ۷۹۱ به قتل رسید و پسرعمویش ابوبکر شاه به پادشاهی رسید که در ۷۹۲ عزل شد و عمویش محمدشاه به سلطنت رسید. وی در ۷۹۵ درگذشت و پسرش سکندرشاه جانشین وی شد، اما پس از یک ماه براثر بیماری درگذشت. پس از مرگ سکندرشاه، امرا برادرش ناصرالدین محمودشاه را به پادشاهی برگزیدند. در دورۀ سلطنت او هرج و مرج های پیشین ادامه داشت. سرکشی هندوها و جنگ در سراسر هند سبب کشتار مسلمانان و هندوها شد. در ۸۰۱ق، امیر تیمور به هند لشکر کشید و دهلی را تصرف و غارت کرد و ناصرالدین محمود به گجرات رفت. در ۸۰۳، بار دیگر به دهلی بازگشت و پس از جنگ های متعدد تا ۸۱۵ در دهلی سلطنت کرد. با مرگ او سلسله تغلقیان منقرض شد.
تُغلُقیان
تُغلُقیان
تُغلُقیان
سلسلۀ سلاطین مسلمان حاکم در دهلی از ۷۲۰ تا ۸۱۵ ق. مؤسس تغلقیان غیاث الدین تغلق شاه امیر سپاه ناصرالدین خسرو شاه، از سلاطین خلجی هند، بود، ولی با وی به مخالفت برخاست و پس از کشتن وی در ۷۲۰ق بر تخت سلطنت دهلی نشست. وی به سبب جنگ های متعدد با تاتارها لقب غازی ملک گرفته بود، ولی پس از رسیدن به سلطنت لقب خود را به غیاث الدین تغییر داد و پایتخت را از دهلی به تغلق آباد منتقل کرد. محمد بن تغلق شاه دومین سلطان این سلسله بود که در ۷۲۵ق به سلطنت رسید. در دورۀ سلطنت او هند دچار فقر و نابسامانی اقتصادی شد و براثر سیاست های نادرست او همواره در قلمروش شورش وجود داشت و بنگال و دکن و سند از دستش خارج شد. وی به شعائر دینی پایبند بود و با علوم گوناگونی چون ریاضیات و نجوم و فلسفه و طب آشنایی داشت. پس از وی پسرعمویش فیروزشاه به سلطنت رسید و بسیاری از خرابی ها و ستم های دوران محمد تغلق شاه را جبران کرد و استقلال سلاطین مسلمان دکن را به رسمیت شناخت، اما در تصرّف مجدد مناطق بنگال و دکن توفیق نیافت. در ۷۸۲ ق به سبب ضعف ناشی از کهولت از سلطنت کناره گرفت و در ۷۹۰ درگذشت. پس از وی نوه اش تغلق شاه دوم بر تخت نشست، ولی در ۷۹۱ به قتل رسید و پسرعمویش ابوبکر شاه به پادشاهی رسید که در ۷۹۲ عزل شد و عمویش محمدشاه به سلطنت رسید. وی در ۷۹۵ درگذشت و پسرش سکندرشاه جانشین وی شد، اما پس از یک ماه براثر بیماری درگذشت. پس از مرگ سکندرشاه، امرا برادرش ناصرالدین محمودشاه را به پادشاهی برگزیدند. در دورۀ سلطنت او هرج و مرج های پیشین ادامه داشت. سرکشی هندوها و جنگ در سراسر هند سبب کشتار مسلمانان و هندوها شد. در ۸۰۱ق، امیر تیمور به هند لشکر کشید و دهلی را تصرف و غارت کرد و ناصرالدین محمود به گجرات رفت. در ۸۰۳، بار دیگر به دهلی بازگشت و پس از جنگ های متعدد تا ۸۱۵ در دهلی سلطنت کرد. با مرگ او سلسله تغلقیان منقرض شد.
wikijoo: تغلقیان