تغریر

لغت نامه دهخدا

تغریر. [ ت َ ] ( ع مص ) در خطر و هلاک افکندن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ). در خطر و هلاکت افکندن خود را. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). نفس و مال خود را به هلاکت افکندن. ( از اقرب الموارد ). مغرور کردن خود راو نفس را هلاک ساختن. ( آنندراج ). || پر کردن مشک را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || آهنگ پریدن کردن مرغ و بازو گشادن آن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) ( از آنندراج ). || برآمدن دندان کودک ، یقال : غررت ثنیة الغلام ؛ ای طلعت. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ) ( از اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

( مصدر ) چیزی را در معرض هلاک گذاشتن بخطر انداختن . جمع : تعزیرات .

فرهنگ معین

(تَ ) [ ع . ] (مص م . ) به خطر انداختن .

فرهنگ عمید

چیزی را در معرض هلاک قرار دادن، به خطر افکندن.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] تغریر یعنی در معرض خطر قرار دادن.و در مورد بخطر انداختن نفس در فقه سخن رفته داست.
از آن به مناسبت در بابهایی نظیر جهاد و قصاص سخن رفته است.

← حرمت تغریر نفس
۱. ↑ جواهر الکلام ج۲۱، ص۴۷.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۵۴۶.
...
wikifeqh: تغریر

پیشنهاد کاربران

تغریر از مصدر غرور بمعنای فریفتن است چنانکه درترجمه ی تاریخ یمینی مصحح استادجعفرشعار ص۶۷ آمده: عبدالله بن غریر . . . به لشکرها نامه فرستاد و ایشان را به تغریر و تمویه ومواعید زور بفریفت. . .

بپرس