تغبیه

لغت نامه دهخدا

( تغبیة ) تغبیة. [ ت َ ی َ ] ( ع مص ) پوشیدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). فروپوشانیدن سر چاه و قرار دادن خاک برآن. ( از ذیل اقرب الموارد ). || کوتاه گردانیدن موی. || از بیخ برکندن موی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس