تغبیط. [ت َ ] ( ع مص ) آرزومند گردانیدن کسی را و منه ُ الحدیث : انه جاء و هم یصلون فجعل یغبطهم او یحملهم علی الغبط و یجعل هذا الفعل عندهم مما یغبط علیه هکذا روی وان روی التخفیف فیکون قد غبطهم بسبقهم الی الصلوة. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
