تغابی

لغت نامه دهخدا

تغابی. [ ت َ ] ( ع مص ) غفلت ورزیدن. ( منتهی الارب )( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). تغافل. ( اقرب الموارد ).

تغافل
خود را به غفلت زدن
تحامق
تباله
. . . . . وحکایاتی که تباله و تحامق و تغابی ( خود را به غفلت زدن ) در آن دیده میشود. . .
کتاب جوحی