تَغابُن، سوره
سورۀ شمارۀ ۶۴ به ترتیب مصحف و ۱۰۸ به ترتیب نزول، از سوره های مدنی (به قولی مکی) قرآن در ۱۸ آیه و ۲۴۲ کلمه. در آیۀ ۹ این سوره، روز قیامت، «یوم التغابن» (روز غبن و حسرت) نامیده شده است. از نظر حجم، از سوره های «مفصِّلات» و نسبتاً کوچک قرآن است. ششمین سوره از سوره های «مسبّحات» است که اشاره به نیایش خداوند از سوی همۀ موجودات دارد و با یُسَبِّحُ لِله آغاز می شود. مضامین اصلی آن عبارت اند از معاد؛ مسئلۀ آفرینش انسان به نیکوترین صورت؛ چند دستور اخلاقی و اجتماعی، مانند توکل به خدا، پسندیدگی قرض الحسنه و اجتناب از بخل.
سورۀ شمارۀ ۶۴ به ترتیب مصحف و ۱۰۸ به ترتیب نزول، از سوره های مدنی (به قولی مکی) قرآن در ۱۸ آیه و ۲۴۲ کلمه. در آیۀ ۹ این سوره، روز قیامت، «یوم التغابن» (روز غبن و حسرت) نامیده شده است. از نظر حجم، از سوره های «مفصِّلات» و نسبتاً کوچک قرآن است. ششمین سوره از سوره های «مسبّحات» است که اشاره به نیایش خداوند از سوی همۀ موجودات دارد و با یُسَبِّحُ لِله آغاز می شود. مضامین اصلی آن عبارت اند از معاد؛ مسئلۀ آفرینش انسان به نیکوترین صورت؛ چند دستور اخلاقی و اجتماعی، مانند توکل به خدا، پسندیدگی قرض الحسنه و اجتناب از بخل.
wikijoo: تغابن،_سوره