تعهد واضع

[ویکی فقه] تعهد واضع به ملزم بودن واضع به استعمال دائمی لفظ معیّن در افاده معنایی خاص اطلاق می شود.
تعهد واضع، به این معنا است که واضع متعهد شود که هر وقت بخواهد معنایی خاص را بیان کند، آن را در قالب لفظی خاص بریزد؛ برای مثال، تعهد کند که هر وقت بخواهد مفهوم « آتش » را به مخاطب بفهماند، کلمه «النار» به کار ببرد.
بررسی نظریه تعهد واضع
نظریه تعهد واضع، یکی از نظریات مهم در تفسیر ماهیت و حقیقت وضع است که حقیقت وضع را تعهد التزام نفسانی و قلبی می داند. طرفداران این نظریه هم چون مرحوم «خوئی» اعتقاد دارند در وضع اعلام شخصی ، این امر به وجدان ملاحظه می شود؛ برای مثال، پدری که برای فرزندش نامی برمی گزیند، حقیقت این نام گذاری به همین تعهد و التزام نفسانی برمی گردد؛ به این معنا که وی تعهد می کند هر وقت بخواهد ذهن کسی را متوجه فرزندش بکند، با ذکر نام «علی» که بر او گذاشته است، این کار را صورت دهد.آنها معتقدند اگر واضع در مقام وضع می گوید: «وضعت هذا اللفظ بازاء هذا المعنی»؛ در واقع برای بیان همان تعهد و التزام نفسانی است و بعد از علم به وضع، چنین تعهدی در نفس استعمال کنندگان دیگر به وجود می آید.
← اشکالات وارده بر نظریه مذکور
۱. ↑ خویی، ابوالقاسم، محاضرات فی اصول الفقه، ج۱، ص۳۸.
...