[ویکی فقه] تعلیم حیوانات (قرآن). آموزش و تعلیم، منحصر به انسان نیست، حیوانات هم قابل تعلیم و تسخیرند.
جواز تعلیم شکار به برخی حیوانات:• « یسـلونک ماذا احل لهم قل احل لکم الطیبـت وما علمتم من الجوارح مکلبین تعلمونهن مما علمکم الله فکلوا مما امسکن علیکم...؛ از تو می پرسند چه چیزی بر آنها حلال شده؟ بگو: همه پاکیزه ها (هر چه که مطلوب عقل و مرغوب طبع باشد از خوراکی و پوشاکی و سایر وسایل زندگی) بر شما حلال گردیده؛ و (نیز صید) آنچه از حیوانات شکاری که تعلیم داده و تأدیب نموده اید (برای شما حلال است)- در حالی که از آنچه خدا به شما آموخته به آنها می آموزید- (پس) از هر حیوانی که برای شما بگیرند و نگه دارند بخورید و نام خدا را (هنگام فرستادن آنها به سوی شکار) بر آن ببرید، و از خدا پروا کنید، که بی تردید خداوند زودرس به حساب است.»
مفهوم شناسی
مُکَلِّب به صیغه فاعل از ریشه «کلب» یعنی کسی است که به سگ تعلیم شکار می دهد «کلّب الکلب: علّمه الصّید». علامه طباطبایی در المیزان می نویسد: مکلبین حال است، و اسم فاعل از مصدر تکلیب است که در اصل به معنای تعلیم دادن و تربیت کردن سگ برای شکار است، و یا به معنای نگهداری سگ برای شکار و به کار زدن آن در شکار است.
تعلیم صید به حیوانات شکاری
خداوند متعال در آیه اشاره به دو شرط از شرائط حلیت صیدی کرده، می فرماید:۱- از صیدی که سگ های شکاری برای شما نگاه داشته اند بخورید. (فَکُلُوا مِمَّا أَمْسَکْنَ عَلَیکُمْ ). بنابراین اگر سگ های شکاری عادت داشته باشند قسمتی از صید خود را بخورند و قسمتی را واگذارند، چنان صیدی حلال نیست و داخل در جمله و ما اکل السبع است و در حقیقت چنین سگی نه تعلیم یافته است و نه آنچه را که نگاه داشته مصداق علیکم (برای شما) می باشد بلکه برای خود صید کرده است.خلاصه اینکه باید آنها آن چنان تربیت شوند که صید خود را نخورند.۲- دیگر اینکه به هنگامی که سگ شکاری رها می شود، نام خدا را ببرید (وَ اذْکُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَیهِ ). در پایان برای رعایت تمام این دستورات، می فرماید: از خدا بپرهیزید زیرا خداوند، سریع الحساب است.
جواز تعلیم شکار به برخی حیوانات:• « یسـلونک ماذا احل لهم قل احل لکم الطیبـت وما علمتم من الجوارح مکلبین تعلمونهن مما علمکم الله فکلوا مما امسکن علیکم...؛ از تو می پرسند چه چیزی بر آنها حلال شده؟ بگو: همه پاکیزه ها (هر چه که مطلوب عقل و مرغوب طبع باشد از خوراکی و پوشاکی و سایر وسایل زندگی) بر شما حلال گردیده؛ و (نیز صید) آنچه از حیوانات شکاری که تعلیم داده و تأدیب نموده اید (برای شما حلال است)- در حالی که از آنچه خدا به شما آموخته به آنها می آموزید- (پس) از هر حیوانی که برای شما بگیرند و نگه دارند بخورید و نام خدا را (هنگام فرستادن آنها به سوی شکار) بر آن ببرید، و از خدا پروا کنید، که بی تردید خداوند زودرس به حساب است.»
مفهوم شناسی
مُکَلِّب به صیغه فاعل از ریشه «کلب» یعنی کسی است که به سگ تعلیم شکار می دهد «کلّب الکلب: علّمه الصّید». علامه طباطبایی در المیزان می نویسد: مکلبین حال است، و اسم فاعل از مصدر تکلیب است که در اصل به معنای تعلیم دادن و تربیت کردن سگ برای شکار است، و یا به معنای نگهداری سگ برای شکار و به کار زدن آن در شکار است.
تعلیم صید به حیوانات شکاری
خداوند متعال در آیه اشاره به دو شرط از شرائط حلیت صیدی کرده، می فرماید:۱- از صیدی که سگ های شکاری برای شما نگاه داشته اند بخورید. (فَکُلُوا مِمَّا أَمْسَکْنَ عَلَیکُمْ ). بنابراین اگر سگ های شکاری عادت داشته باشند قسمتی از صید خود را بخورند و قسمتی را واگذارند، چنان صیدی حلال نیست و داخل در جمله و ما اکل السبع است و در حقیقت چنین سگی نه تعلیم یافته است و نه آنچه را که نگاه داشته مصداق علیکم (برای شما) می باشد بلکه برای خود صید کرده است.خلاصه اینکه باید آنها آن چنان تربیت شوند که صید خود را نخورند.۲- دیگر اینکه به هنگامی که سگ شکاری رها می شود، نام خدا را ببرید (وَ اذْکُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَیهِ ). در پایان برای رعایت تمام این دستورات، می فرماید: از خدا بپرهیزید زیرا خداوند، سریع الحساب است.
wikifeqh: تعلیم_حیوانات_(قرآن)