( تعقیة ) تعقیة. [ ت َ ی َ ] ( ع مص ) خورانیدن چیزی به بچه نوزاده تا بیرون آورد آنچه در شکم وی باشد. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || تیر به هوا درانداختن. ( تاج المصادر بیهقی ). انداختن تیر در هوا. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || دور برشدن مرغ در پریدن. ( تاج المصادر بیهقی ). بلند پریدن مرغ. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
