[ویکی فقه] تعجب از جامعیت نامه عمل (قرآن). در هنگام رستاخیز وقتی نامه اعمال داده می شود، مجرمین از دقتی که در ثبت اعمال وجود دارد نگران و شگفت زده خواهند شد.
تعجب و نگرانی مجرمان از جامعیت و دقت نامه عمل: «و وضع الکتـب فتری المجرمین مشفقین مما فیه ویقولون یـویلتنا مال هـذا الکتـب لا یغادر صغیرة ولا کبیرة الا احصـها ووجدوا ما عملوا حاضرا ولا یظلم ربک احدا. و کارنامه (عمل شما در میان) نهاده می شود آنگاه بزهکاران را از آنچه در آن است بیمناک می بینی و می گویند ای وای بر ما این چه نامه ای است که هیچ (کار) کوچک و بزرگی را فرو نگذاشته جز اینکه همه را به حساب آورده است و آنچه را انجام داده اند حاضر یابند و پروردگار تو به هیچ کس ستم روا نمی دارد.»
مجرمان در رستاخیز
به مراحل دیگر از این رستاخیز بزرگ پرداخته، می گوید: " کتابی که نامه اعمال همه انسانها است، در آنجا گذارده می شود" (و وضع الکتاب). " گنهکاران هنگامی که از محتوای آن آگاه می شوند وحشت زده خواهند شد به گونه ای که آثار وحشت را در چهره هاشان می بینی" (فتری المجرمین مشفقین مما فیه). در این هنگام فریاد برمی آورند و می گویند ای وای بر ما این چه کتابی است؟! هیچ عمل کوچک و بزرگی نیست مگر اینکه آن را احصا و شماره کرده است" (و یقولون یا ویلتنا ما لهذا الکتاب لا یغادر صغیرة و لا کبیرة الا احصاها). همگی را مو به مو به حساب آورده، ضبط کرده و چیزی را فروگذار ننموده است، راستی چه وحشتناک است؟ ما همه این اعمال را به دست فراموشی سپرده بودیم، آن چنان که گاهی فکر می کردیم اصلا خلافی از ما سر نزده، اما امروز می بینیم بار مسئولیتمان بسیار سنگین، و سرنوشتمان تاریک است!. علاوه بر این سند کتبی اصولا" همه اعمال خود را حاضر می بینید"! (و وجدوا ما عملوا حاضرا). خوبیها و بدیها، ظلمها و عدلها، هرزگیها و خیانتها، همه و همه در برابر آنها تجسم می یابد!. در واقع آنها گرفتار اعمال خودشان هستند: " و پروردگار تو به احدی ظلم نمی کند" (و لا یظلم ربک احدا). آنچه دامن آنها را می گیرد کارهایی است که در این جهان انجام داده اند، بنا بر این از چه کسی می توانند گله کنند جز از خودشان.
جامعیت نامه اعمال
اگر به مجرمین نگاه کنی، می بینی از مشاهده اعمال زشتی که در کتاب عملشان ثبت است، می ترسند. و یقولون یا ویلتنا ما لهذا الکتاب لا یغادر صغیرة و لا کبیرة الا احصاها: کلمه «ویل» را انسان هنگامی می گوید که گرفتار سختی و مشقت شده باشد. در این حالت برای خود آرزوی هلاک می کند. مردم مجرم می گویند: وای بر ما! این چه کتابی است که هیچ گناه کوچک و بزرگی را فروگذار نکرده و همه را بدون کم و زیاد، ثبت کرده است؟ و وجدوا ما عملوا حاضرا: و هر چه کرده اند، در آن کتاب، نوشته و ثبت شده می یابند.
تعجب و نگرانی مجرمان از جامعیت و دقت نامه عمل: «و وضع الکتـب فتری المجرمین مشفقین مما فیه ویقولون یـویلتنا مال هـذا الکتـب لا یغادر صغیرة ولا کبیرة الا احصـها ووجدوا ما عملوا حاضرا ولا یظلم ربک احدا. و کارنامه (عمل شما در میان) نهاده می شود آنگاه بزهکاران را از آنچه در آن است بیمناک می بینی و می گویند ای وای بر ما این چه نامه ای است که هیچ (کار) کوچک و بزرگی را فرو نگذاشته جز اینکه همه را به حساب آورده است و آنچه را انجام داده اند حاضر یابند و پروردگار تو به هیچ کس ستم روا نمی دارد.»
مجرمان در رستاخیز
به مراحل دیگر از این رستاخیز بزرگ پرداخته، می گوید: " کتابی که نامه اعمال همه انسانها است، در آنجا گذارده می شود" (و وضع الکتاب). " گنهکاران هنگامی که از محتوای آن آگاه می شوند وحشت زده خواهند شد به گونه ای که آثار وحشت را در چهره هاشان می بینی" (فتری المجرمین مشفقین مما فیه). در این هنگام فریاد برمی آورند و می گویند ای وای بر ما این چه کتابی است؟! هیچ عمل کوچک و بزرگی نیست مگر اینکه آن را احصا و شماره کرده است" (و یقولون یا ویلتنا ما لهذا الکتاب لا یغادر صغیرة و لا کبیرة الا احصاها). همگی را مو به مو به حساب آورده، ضبط کرده و چیزی را فروگذار ننموده است، راستی چه وحشتناک است؟ ما همه این اعمال را به دست فراموشی سپرده بودیم، آن چنان که گاهی فکر می کردیم اصلا خلافی از ما سر نزده، اما امروز می بینیم بار مسئولیتمان بسیار سنگین، و سرنوشتمان تاریک است!. علاوه بر این سند کتبی اصولا" همه اعمال خود را حاضر می بینید"! (و وجدوا ما عملوا حاضرا). خوبیها و بدیها، ظلمها و عدلها، هرزگیها و خیانتها، همه و همه در برابر آنها تجسم می یابد!. در واقع آنها گرفتار اعمال خودشان هستند: " و پروردگار تو به احدی ظلم نمی کند" (و لا یظلم ربک احدا). آنچه دامن آنها را می گیرد کارهایی است که در این جهان انجام داده اند، بنا بر این از چه کسی می توانند گله کنند جز از خودشان.
جامعیت نامه اعمال
اگر به مجرمین نگاه کنی، می بینی از مشاهده اعمال زشتی که در کتاب عملشان ثبت است، می ترسند. و یقولون یا ویلتنا ما لهذا الکتاب لا یغادر صغیرة و لا کبیرة الا احصاها: کلمه «ویل» را انسان هنگامی می گوید که گرفتار سختی و مشقت شده باشد. در این حالت برای خود آرزوی هلاک می کند. مردم مجرم می گویند: وای بر ما! این چه کتابی است که هیچ گناه کوچک و بزرگی را فروگذار نکرده و همه را بدون کم و زیاد، ثبت کرده است؟ و وجدوا ما عملوا حاضرا: و هر چه کرده اند، در آن کتاب، نوشته و ثبت شده می یابند.
wikifeqh: تعجب_از_جامعیت_نامه_عمل_(قرآن)