تعتت. [ ت َ ع َت ْ ت ُ ] ( ع مص ) استقرار نگرفتن بر سخن خود و نرفتن بر آن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). استمرار نداشتن بر کلام خود و تردد فراوان کردن. ( از اقرب الموارد ).
