تعبیر از مستقبل به لفظ ماضی

[ویکی فقه] ذکر صیغه ماضی و اراده معنای مستقبل؛ از مصادیق مجاز لغوی را تعبیر از مستقبل به لفظ ماضی گویند.
«تعبیر از مستقبل به لفظ ماضی» از اقسام مجاز لغوی است. علت اطلاق ماضی بر مستقبل این است که وقوع آن را تحقق یافته تلقی کرده است؛ مانند:۱. (ویوم ینفخ فی الصور ففزع من فی السماوات...) که منظور از «فزع»، «یفزع» است؛۲. (ویوم نسیر الجبال وتری الارض بارزة وحشرناهم فلم نغادر منهم احدا)؛ که «حشرناهم» یعنی «نحشرهم».۳. (ونادی اصحاب الاعراف رجالا...) که منظور از «نادی»، «ینادی» است.۴. (اتی امر الله فلا تستعجلوه...) که «اتی امرالله» یعنی «یاتی امرالله».در این آیات ، لفظ ماضی بر کاری اطلاق شده است که در آینده صورت می پذیرد؛ به دلیل تحقق قطعی این امور در قیامت .