تعبد به ظن

[ویکی فقه] عمل به دلیل ظنّی در استنباط احکام شرع را تعبد به ظن گویند.
تعبد به ظن، به معنای صحت عمل طبق ظن (حجت بودن آن) و استناد به آن در استنباط احکام شرع است.
منشأ حجیت ظن
اصولی ها معتقدند حجیت ظن (برخلاف قطع) ذاتی نیست و به اذن و جعل حجیت برای آن از سوی شارع نیاز دارد تا در حق مکلفان حجت گردد.
موارد بحث
درباره تعبد به ظن، در دو مقام بحث می شود:۱. امکان تعبد به ظن؛ ۲. وقوع تعبد به ظن.
← امکان تعبد به ظن
...