تعاکر. [ ت َ ک ُ ] ( ع مص ) بر یکدیگر نیزه زدن قوم در پیکار و باهم درآمیختن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). اختلاط و تشاجر قوم در خصومت. ( از اقرب الموارد ).
