تعاون در خلقت

[ویکی فقه] تعاون در خلقت (قرآن). تعاون در لغت به معنای یکدیگر را یاری کردن و همیاری نمودن است.
استفاده و کمک گرفتن از عوامل گمراهی در خلقت عالم ، دور از ساحت خداوند است.«ما اشهدتهم خلق السمـوت والارض ولا خلق انفسهم و ما کنت متخذ المضلین عضدا»؛ من هرگز آنها ( ابلیس و فرزندانش ) را به هنگام آفرینش آسمانها و زمین ، و نه به هنگام آفرینش خودشان، حاضر نساختم! و من هیچ گاه گمراه کنندگان را دستیار خود قرار نمی دهم!
نفی تعاون معبودان خیالی
تعاون معبودان خیالی مشرکان با خداوند، در خلقت آسمان و زمین نفی می شود.«قل ادعوا الذین زعمتم من دون الله لا یملکون مثقال ذرة فی السمـوت ولا فی الارض و ما لهم فیهما من شرک و ما له منهم من ظهیر»؛ بگو: «کسانی را که غیر از خدا (معبود خود) می پندارید بخوانید! (آنها هرگز گرهی از کار شما نمی گشایند، چرا که) آنها به اندازه ذرّه ای در آسمانها و زمین مالک نیستند، و نه در ( خلقت و مالکیّت) آنها شریکند، و نه یاور او (در آفرینش) بودند. (جمله «ما له منهم من ظهیر» یعنی در آفرینش آسمانها و زمین و غیر آن معبودان باطل ، کمک کار خداوند نیستند. (