تطین

لغت نامه دهخدا

تطین. [ ت َ طَی ْ ی ُ ] ( ع مص ) بگل کردن. ( تاج المصادر بیهقی ).آلوده گردیدن به گل. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). به گل آلودن چیزی را. ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس