تطود

لغت نامه دهخدا

تطود. [ ت َ طَوْ وُ ] ( ع مص ) گرد گردیدن و رفتن در جهان. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). تطویف. تطوید. ( اقرب الموارد ). و رجوع به این دو کلمه شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس