[ویکی نور] تطهیر با جاری قرآن. تطهیر با جاری قرآن، یکی از نوشته های ابتکاری و تفسیری مرحوم حجت الاسلام، آقای علی صفائی حائری ، مشهور به «عین - صاد» (1330 - 1378ش) و مجموعه ای سه جلدی است که به شرح و تفسیر برخی از سوره های قرآن کریم، با زبان فارسی سلیس و بر اساس روش خاص خودش پرداخته است. این روش، به صورت تفصیلی در کتاب دیگر همین نویسنده، به نام «روش برداشت از قرآن»، آمده است.
در این کتاب، برخی از سوره های قرآن بدون ترتیب خاص موضوعی یا ترتیبی، تفسیر شده است و دارای هیچ ساختار منظم و تعریف شده ای نیست. سوره هایی از جزء سی ام در جلد اول و سوره بقره در جلد دوم و چند سوره (آل عمران، مدثر، انشراح، تین، علق، قدر و...) در جلد سوم تفسیر شده است.
نویسنده از منظر روش شناسی تفسیر، خودش بر آن است که تفسیر، برداشتن پرده از چهره ی مصداق ها و یا از چهره ی رابطه هاست. رابطه هایی که در آیه پنهان شده اند و یا مصداق هایی که بعدها آشکار می شوند. این مصداق ها را جز با خود آیه ها نمی توان نشان داد و این رابطه ها و هماهنگی را هم باید در جایی دیگر و با روشی جز شأن نزول و اقوال و تفاسیر و جریان عمل جستجو کرد . او بر اساس آنچه گذشت، تأکید کرده است که: «ما برای تفسیر، تنها کاری که می کنیم همین است که زمینه ی این جریان را در افراد فراهم کنیم تا خودشان با قرآن روبه رو شوند و با آن دیدار کنند و به خسارت و یا شفا و رحمت دست بیابند. تفسیر به گونه های دیگر، یک نوع انحراف از برخورد صحیح با قرآن است» .
او معتقد است کسانی که می خواهند با قرآن کار کنند، پس از آن مراحل، باید این گام ها را بردارند:
او با اشاره و انتقاد نسبت به کتاب برخی روشنفکران نوشته است که البته می توان به عنوان یک کار علمی، باد و باران را در قرآن بررسی کرد و به نتیجه های عالی رسید، ولی آنجا که قرآن تو را به این آیه ها دعوت می کند، می خواهد تو را همراه یک حرکت از مُلْک و از مَلَکُوت و از مَلَک، به مالک هستی راهنما باشد. می خواهد تو را از پدیده ها، از نظام حاکم بر آنها (ملکوت) و از واسطه های هستی و فرشته ها، به سوی مالک و حاکمی که همه در دست او هستند «بیده ملکوت کل شیء» بکشاند و همراه این تغییر و تحول، حق و ثابت را نشانت بدهد تا بر روی موج ها خانه نسازی و بر غیر او تکیه نکنی تا بتوانی همراه تمام وسیله ها مغرور نشوی و بدون هرگونه وسیله ای مأیوس نگردی... فقط به دنبال تکلیف باشی .
در این کتاب، برخی از سوره های قرآن بدون ترتیب خاص موضوعی یا ترتیبی، تفسیر شده است و دارای هیچ ساختار منظم و تعریف شده ای نیست. سوره هایی از جزء سی ام در جلد اول و سوره بقره در جلد دوم و چند سوره (آل عمران، مدثر، انشراح، تین، علق، قدر و...) در جلد سوم تفسیر شده است.
نویسنده از منظر روش شناسی تفسیر، خودش بر آن است که تفسیر، برداشتن پرده از چهره ی مصداق ها و یا از چهره ی رابطه هاست. رابطه هایی که در آیه پنهان شده اند و یا مصداق هایی که بعدها آشکار می شوند. این مصداق ها را جز با خود آیه ها نمی توان نشان داد و این رابطه ها و هماهنگی را هم باید در جایی دیگر و با روشی جز شأن نزول و اقوال و تفاسیر و جریان عمل جستجو کرد . او بر اساس آنچه گذشت، تأکید کرده است که: «ما برای تفسیر، تنها کاری که می کنیم همین است که زمینه ی این جریان را در افراد فراهم کنیم تا خودشان با قرآن روبه رو شوند و با آن دیدار کنند و به خسارت و یا شفا و رحمت دست بیابند. تفسیر به گونه های دیگر، یک نوع انحراف از برخورد صحیح با قرآن است» .
او معتقد است کسانی که می خواهند با قرآن کار کنند، پس از آن مراحل، باید این گام ها را بردارند:
او با اشاره و انتقاد نسبت به کتاب برخی روشنفکران نوشته است که البته می توان به عنوان یک کار علمی، باد و باران را در قرآن بررسی کرد و به نتیجه های عالی رسید، ولی آنجا که قرآن تو را به این آیه ها دعوت می کند، می خواهد تو را همراه یک حرکت از مُلْک و از مَلَکُوت و از مَلَک، به مالک هستی راهنما باشد. می خواهد تو را از پدیده ها، از نظام حاکم بر آنها (ملکوت) و از واسطه های هستی و فرشته ها، به سوی مالک و حاکمی که همه در دست او هستند «بیده ملکوت کل شیء» بکشاند و همراه این تغییر و تحول، حق و ثابت را نشانت بدهد تا بر روی موج ها خانه نسازی و بر غیر او تکیه نکنی تا بتوانی همراه تمام وسیله ها مغرور نشوی و بدون هرگونه وسیله ای مأیوس نگردی... فقط به دنبال تکلیف باشی .
wikinoor: تطهیر_با_جاری_قرآن