تضوئه

لغت نامه دهخدا

( تضوئة ) تضوئة. [ ت َ وِ ءَ ]( ع مص ) روشن کردن چیزی را. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). روشن کردن. ( آنندراج ). روشن کردن خانه را. ( از اقرب الموارد ). || میل کردن از کاری و برگردیدن. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). مایل گردیدن و میل کردن از کاری. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس