تضرع کنان. [ت َ ض َرْ رُ ک ُ ] ( ق مرکب ) در حال تضرع : بدان تا ز باغ تو یابد بری تضرع کنان هر کسی بر دری.نظامی.زبان آوران رفته از هر مکان تضرع کنان پیش آن بی زبان.( بوستان ).