تصیع

لغت نامه دهخدا

تصیع. [ ت َ ص َی ْ ی ُ ]( ع مص ) جنبیدن آب بر زمین. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || خشک شدن گیاه. ( تاج المصادر بیهقی ) ( از اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

خشک شدن گیاه .

پیشنهاد کاربران

بپرس