تصویربرداری بر وزن انتشار یا تصویرگیری دیفیوژن ( به انگلیسی: Diffusion Weighted Imaging ) یا به اختصار DW - MRI، نوعی روش تصویرگیری ام آر آی است.
در این روش، ردیف ضربانی طوری طراحی شده است که نسبت به حرکات ضریب پخش ظاهری حساسیت نشان داده شود. روش انجام این مطلوب به این صورت است که دو گرادیان برابر در هر طرف پالس ۱۸۰ درجه در این ردیف ضربانی قرار داده می شود ( مشابه آنژیوگرافی تشدید مغناطیسی ) . [ ۱]
برای عملی ساختن ردیف ضربانی DW - MRI، از ردیف تصویرسازی اسپین اکو استفاده می کنیم. به طور مثال معمولاً از multi - shot EPI در اسپین اکو استفاده می شود.
همانطور که در ام آر آی معمولی، از پارامترهای خارجی مثل زمان اکو و زمان تکرار برای کنترل سهم زمان استراحت اسپین - اسپین و زمان استراحت اسپین - لاتیس استفاده می کنیم، در تصویربرداری پخش وزنی هم با یک پارامتر خارجی بنام فاکتور ب، سهم دخالت ADC را در وزن کنتراستی تصویر می توانیم کنترل کنیم.
رایج ترین فرم DW - MRI توسط تانر ( به انگلیسی: Tanner ) و ستجسکال ( به انگلیسی: Stejskal ) ابداع گردید و pulsed gradient spin echo یا روش PGSE نام گرفت. نخستین مقالات منتشره این روش عبارت بودند از:
• Stejskal EO, Tanner JE. Spin diffusion measurements: Spin echoes in the presence of a time - dependent field gradient. J Chem Phys 1965; 42:288 - 292.
• Tanner JE. The use of the stimulated echo in NMR diffusion studies. J Chem Phys 1970; 52:2523 - 2526.
• Tanner JE, Stejskal EO. Restricted self - diffusion of protons in colloidal systems by the pulsed - gradient, spin - echo method. J Chem Phys 1968; 49:1768 - 1777.
در DWI دو نوع تصویر وجود دارد. [ ۱] :
در تصاویر رد ( به انگلیسی: trace images ) ، بافت های صدمه دیده غالباً دارای خواص پخشی محدود هستند، که در نتیجه ضریب پخش ظاهری کمتری دارند و شدت سیگنال بیشتری از خود نشان می دهند. بافت های معمولی بر عکس تاریک بوده و دارای ضریب پخش ظاهری بیشتری هستند زیرا خواص پخشی آن ها بالا است. بافت های بیمار معمولاً حالت دینامیکی دارند در حالیکه بافت های صدمه دیده یا بیمار ساکن هستند. یک اسپین در حال حرکت، با تغییر گرادیانهای مغناطیسی، تغییر فاز پیدا می کند و در نتیجه دچار افت سیگنال می شود. مشابهاً، چنین حالتی را می توان در آنژیوگرافی تشدید مغناطیسی دید.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر این روش، ردیف ضربانی طوری طراحی شده است که نسبت به حرکات ضریب پخش ظاهری حساسیت نشان داده شود. روش انجام این مطلوب به این صورت است که دو گرادیان برابر در هر طرف پالس ۱۸۰ درجه در این ردیف ضربانی قرار داده می شود ( مشابه آنژیوگرافی تشدید مغناطیسی ) . [ ۱]
برای عملی ساختن ردیف ضربانی DW - MRI، از ردیف تصویرسازی اسپین اکو استفاده می کنیم. به طور مثال معمولاً از multi - shot EPI در اسپین اکو استفاده می شود.
همانطور که در ام آر آی معمولی، از پارامترهای خارجی مثل زمان اکو و زمان تکرار برای کنترل سهم زمان استراحت اسپین - اسپین و زمان استراحت اسپین - لاتیس استفاده می کنیم، در تصویربرداری پخش وزنی هم با یک پارامتر خارجی بنام فاکتور ب، سهم دخالت ADC را در وزن کنتراستی تصویر می توانیم کنترل کنیم.
رایج ترین فرم DW - MRI توسط تانر ( به انگلیسی: Tanner ) و ستجسکال ( به انگلیسی: Stejskal ) ابداع گردید و pulsed gradient spin echo یا روش PGSE نام گرفت. نخستین مقالات منتشره این روش عبارت بودند از:
• Stejskal EO, Tanner JE. Spin diffusion measurements: Spin echoes in the presence of a time - dependent field gradient. J Chem Phys 1965; 42:288 - 292.
• Tanner JE. The use of the stimulated echo in NMR diffusion studies. J Chem Phys 1970; 52:2523 - 2526.
• Tanner JE, Stejskal EO. Restricted self - diffusion of protons in colloidal systems by the pulsed - gradient, spin - echo method. J Chem Phys 1968; 49:1768 - 1777.
در DWI دو نوع تصویر وجود دارد. [ ۱] :
در تصاویر رد ( به انگلیسی: trace images ) ، بافت های صدمه دیده غالباً دارای خواص پخشی محدود هستند، که در نتیجه ضریب پخش ظاهری کمتری دارند و شدت سیگنال بیشتری از خود نشان می دهند. بافت های معمولی بر عکس تاریک بوده و دارای ضریب پخش ظاهری بیشتری هستند زیرا خواص پخشی آن ها بالا است. بافت های بیمار معمولاً حالت دینامیکی دارند در حالیکه بافت های صدمه دیده یا بیمار ساکن هستند. یک اسپین در حال حرکت، با تغییر گرادیانهای مغناطیسی، تغییر فاز پیدا می کند و در نتیجه دچار افت سیگنال می شود. مشابهاً، چنین حالتی را می توان در آنژیوگرافی تشدید مغناطیسی دید.
wiki: تصویربرداری پخش وزنی