تصویربرداری کارکردی BOLD یا تصویربرداری کارکردی وابسته به میزان اکسیژن خون ( به انگلیسی: Blood Oxygenation Level Dependent fMRI ) یا به اختصار BOLD fMRI، نوعی روش تصویربرداری در اف ام آر آی است.
سلولهای عصبی ذخایر درونی انرژی به شکل قند و اکسیژن ندارند، بنابراین شلیک آنها باعث می شود که نیاز به انرژی بیشتر، به سرعت وارد عمل شود. از طریق فرآیندی به نام پاسخ همودینامیک، خون اکسیژن را به سلولهای عصبی فعال با سرعت بیشتری نسبت به سلولهای عصبی غیرفعال آزاد می کند. این باعث تغییر سطوح نسبی هموگلوبین اکسیژنه و هموگلوبین بدون اکسیژن می شود که بر اساس حساسیت مغناطیسی متفاوت آنها قابل تشخیص است.
در سال ۱۹۹۰، سه مقاله منتشر شده توسط سیجی اوگاوا و همکارانش نشان داد که هموگلوبین دارای خواص مغناطیسی متفاوتی در اشکال اکسیژن دار و فاقد اکسیژن است ( هموگلوبین بدون اکسیژن پارامغناطیس است و هموگلوبین اکسیژن دار دیامغناطیس است ) ، که هر دوی آنها را می توان با استفاده از MRI تشخیص داد. [ ۱] این عمل منجر به تغییرات سیگنال مغناطیسی می شود که با استفاده از MRI قابل تشخیص است. با توجه به اضطراب، اندیشیدن یا فعالیت فیزیکی بیمار می توان از روش های آماری برای تعیین مناطقی از مغز استفاده کرد که به طور قابل اعتمادی این تفاوت را بیشتر نتیجه بدهند و این که کدام مناطق مغز در طول آن اضطراب، اندیشیدن یا فعالیت فیزیکی بیشتر فعال هستند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسلولهای عصبی ذخایر درونی انرژی به شکل قند و اکسیژن ندارند، بنابراین شلیک آنها باعث می شود که نیاز به انرژی بیشتر، به سرعت وارد عمل شود. از طریق فرآیندی به نام پاسخ همودینامیک، خون اکسیژن را به سلولهای عصبی فعال با سرعت بیشتری نسبت به سلولهای عصبی غیرفعال آزاد می کند. این باعث تغییر سطوح نسبی هموگلوبین اکسیژنه و هموگلوبین بدون اکسیژن می شود که بر اساس حساسیت مغناطیسی متفاوت آنها قابل تشخیص است.
در سال ۱۹۹۰، سه مقاله منتشر شده توسط سیجی اوگاوا و همکارانش نشان داد که هموگلوبین دارای خواص مغناطیسی متفاوتی در اشکال اکسیژن دار و فاقد اکسیژن است ( هموگلوبین بدون اکسیژن پارامغناطیس است و هموگلوبین اکسیژن دار دیامغناطیس است ) ، که هر دوی آنها را می توان با استفاده از MRI تشخیص داد. [ ۱] این عمل منجر به تغییرات سیگنال مغناطیسی می شود که با استفاده از MRI قابل تشخیص است. با توجه به اضطراب، اندیشیدن یا فعالیت فیزیکی بیمار می توان از روش های آماری برای تعیین مناطقی از مغز استفاده کرد که به طور قابل اعتمادی این تفاوت را بیشتر نتیجه بدهند و این که کدام مناطق مغز در طول آن اضطراب، اندیشیدن یا فعالیت فیزیکی بیشتر فعال هستند.
