تصویر ذهنی ( به انگلیسی: Mental image ) بازسازی دنیای فیزیکی دور از یک انسان در ذهن او است. [ ۱] این عمل، در بیشتر موارد، شامل تجربهٔ درک یک شیء، رویداد یا صحنه است که در واقعیت، قابل حس نیست. در برخی شرایط، تصویر ذهنی می تواند اثری مشابه تجربه واقعی داشته باشد. [ ۲]
طبیعت این تجربه ها، چیزی که آن ها را امکان پذیر می سازد و عملکرد آن ها مدت زیادی در فلسفه، روان شناسی، علوم شناختی و اخیراً علوم اعصاب مورد بحث و پژوهش بوده است. بیشتر بررسی های فلسفی و علمی روی تصویر ذهنی بصری تمرکز دارد؛ ولی تصویر ذهنی می تواند شامل اطلاعات از هر منبع ورودی حسی از جمله تصویر شامه ای[ ۳] و تصویر سمعی[ ۴] باشد. گاهی چنین پنداشته می شود که برخی گونه های جانوران نیز قادر به تجربهٔ تصویر ذهنی هستند. [ ۵] به دلیل ماهیت درونگرای پدیده، شواهد بسیار کمی برای تأیید یا رد این دیدگاه وجود دارد.
فیلسوفانی مانند جرج بارکلی و دیوید هیوم و برخی روان شناسان تجربی از جمله ویلهلم وونت و ویلیام جیمز ایده ها را عموماً تصویر ذهنی در نظر می گرفتند. امروزه اعتقاد گسترده ای وجود دارد که بیشتر عملکردهای ذهنی به عنوان مدل های ذهنی، نقش مهمی در حافظه و تفکر ایفا می کنند. [ ۶] ویلیام برانت استفادهٔ عملی از عبارت «تصویر ذهنی» را تا سخنرانی جان تیندال در سال ۱۸۷۰ با عنوان «استفاده علمی از تصویرسازی» ردیابی کرده است.
خیال بافی و تصویرسازی ذهنی حین خواندن کتاب، دو نمونهٔ آشنای تصویر ذهنی هستند. نمونهٔ دیگر تصویری است که در زمان تمرین یا پیش از مسابقه در ذهن ورزشکار شکل می گیرد و مراحل رسیدن به هدف را در ذهن خود مرور می کند. [ ۷] گاهی موسیقی دانان می توانند هنگام شنیدن یک آهنگ، نت های آن را در ذهنشان ببینند. [ ۸]
به گفتهٔ استیون پینکر، [ ۹] روان شناس و دانشمند علوم شناختی، تجربیات ما از جهان پیرامون در ذهنمان به صورت تصویر ذهنی بازسازی می شود. سپس می توان تصویرهای ذهنی را کنار یکدیگر قرار داد یا با هم مقایسه کرد و یا تصویرهای کاملاً جدید ساخت. از این نظر، تصویر ذهنی به ما اجازه می دهد که با رابطه سازی میان توالی های مناسبی از تصاویر ذهنی نظریه های قابل استفاده ای دربارهٔ نحوهٔ عملکرد جهان در سرمان شکل دهیم.
چند نظریه دربارهٔ نحوهٔ شکل گیری تصاویر در ذهن وجود دارد. بر پایهٔ نظریهٔ کد دوگانه که در سال ۱۹۷۱ توسط آلن پایویو ایجاد شد، می توان از دو کد جداگانه برای ارائه اطلاعات در مغز استفاده کرد: کدهای تصویری و کدهای کلامی. کدهای تصویری چیزهایی مانند فکر کردن به تصویر سگ هنگام فکر کردن به سگ است؛ در حالی که کد کلامی می تواند فکر کردن به واژه «سگ» باشد. [ ۱۰] نمونهٔ دیگر فکر کردن به واژه های انتزاعی مانند عدالت و عشق یا واژه های واقعی مانند فیل یا میز است. روش ساده تر برای فکر کردن به واژه های انتزاعی استفاده از کد کلامی ( با یافتن واژه هایی که آن ها را تعریف یا توصیف می کنند ) است.
طبیعت این تجربه ها، چیزی که آن ها را امکان پذیر می سازد و عملکرد آن ها مدت زیادی در فلسفه، روان شناسی، علوم شناختی و اخیراً علوم اعصاب مورد بحث و پژوهش بوده است. بیشتر بررسی های فلسفی و علمی روی تصویر ذهنی بصری تمرکز دارد؛ ولی تصویر ذهنی می تواند شامل اطلاعات از هر منبع ورودی حسی از جمله تصویر شامه ای[ ۳] و تصویر سمعی[ ۴] باشد. گاهی چنین پنداشته می شود که برخی گونه های جانوران نیز قادر به تجربهٔ تصویر ذهنی هستند. [ ۵] به دلیل ماهیت درونگرای پدیده، شواهد بسیار کمی برای تأیید یا رد این دیدگاه وجود دارد.
فیلسوفانی مانند جرج بارکلی و دیوید هیوم و برخی روان شناسان تجربی از جمله ویلهلم وونت و ویلیام جیمز ایده ها را عموماً تصویر ذهنی در نظر می گرفتند. امروزه اعتقاد گسترده ای وجود دارد که بیشتر عملکردهای ذهنی به عنوان مدل های ذهنی، نقش مهمی در حافظه و تفکر ایفا می کنند. [ ۶] ویلیام برانت استفادهٔ عملی از عبارت «تصویر ذهنی» را تا سخنرانی جان تیندال در سال ۱۸۷۰ با عنوان «استفاده علمی از تصویرسازی» ردیابی کرده است.
خیال بافی و تصویرسازی ذهنی حین خواندن کتاب، دو نمونهٔ آشنای تصویر ذهنی هستند. نمونهٔ دیگر تصویری است که در زمان تمرین یا پیش از مسابقه در ذهن ورزشکار شکل می گیرد و مراحل رسیدن به هدف را در ذهن خود مرور می کند. [ ۷] گاهی موسیقی دانان می توانند هنگام شنیدن یک آهنگ، نت های آن را در ذهنشان ببینند. [ ۸]
به گفتهٔ استیون پینکر، [ ۹] روان شناس و دانشمند علوم شناختی، تجربیات ما از جهان پیرامون در ذهنمان به صورت تصویر ذهنی بازسازی می شود. سپس می توان تصویرهای ذهنی را کنار یکدیگر قرار داد یا با هم مقایسه کرد و یا تصویرهای کاملاً جدید ساخت. از این نظر، تصویر ذهنی به ما اجازه می دهد که با رابطه سازی میان توالی های مناسبی از تصاویر ذهنی نظریه های قابل استفاده ای دربارهٔ نحوهٔ عملکرد جهان در سرمان شکل دهیم.
چند نظریه دربارهٔ نحوهٔ شکل گیری تصاویر در ذهن وجود دارد. بر پایهٔ نظریهٔ کد دوگانه که در سال ۱۹۷۱ توسط آلن پایویو ایجاد شد، می توان از دو کد جداگانه برای ارائه اطلاعات در مغز استفاده کرد: کدهای تصویری و کدهای کلامی. کدهای تصویری چیزهایی مانند فکر کردن به تصویر سگ هنگام فکر کردن به سگ است؛ در حالی که کد کلامی می تواند فکر کردن به واژه «سگ» باشد. [ ۱۰] نمونهٔ دیگر فکر کردن به واژه های انتزاعی مانند عدالت و عشق یا واژه های واقعی مانند فیل یا میز است. روش ساده تر برای فکر کردن به واژه های انتزاعی استفاده از کد کلامی ( با یافتن واژه هایی که آن ها را تعریف یا توصیف می کنند ) است.
wiki: تصویر ذهنی
تصویر ذهنی (فیلم). تصویر ذهنی ( انگلیسی: Phantasm ) فیلمی در ژانر ترسناک، علمی–تخیلی، و فانتزی است که در سال ۱۹۷۹ منتشر شد. از بازیگران آن می توان به ای. مایکل بالدوین اشاره کرد.
پسر جوانی به همراه دوستانش با یک سارق اسرارآمیز تابوت روبرو هستند که با خود اسلحه مرگبار و مرموزی را حمل می کند…
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپسر جوانی به همراه دوستانش با یک سارق اسرارآمیز تابوت روبرو هستند که با خود اسلحه مرگبار و مرموزی را حمل می کند…
wiki: تصویر ذهنی (فیلم)