تصویر ایزومتریک

تصویر ایزومتریک رایج ترین نوع تصویرسازی گرافیکی در علوم فنی مهندسی است و یکی از انواع تصویر آگزنومتریک به شمار می رود. برای رسم این تصویر، جسم به اندازهٔ ۴۵° در راستای محور عمودی اش چرخانده و تقریباً ۳۵٫۲۶۴° ( دقیقاً به اندازهٔ arctan ⁡ 1 2 ) به جلو مایل می شود. به این ترتیب زاویهٔ بین محورهای جسم در تصویر ۱۲۰° خواهد شد. در نتیجه تصویر در راستای هر سه محور دارای مقیاس یکسانی خواهد بود و نسبت اندازه ها حفظ می شود. بر اثر این نوع گردش جسم، نسبت اندازه ها در تصویر ۰٫۸۱۵برابر اندازه ها در جسم خواهد شد. برای مقاصد عملی که نیاز به اندازه گیری مستقیم است، آن را دوباره تا مقیاس ۱:۱ بزرگ می کنند. [ ۱]
در هنگام رسم تصاویر ایزومتریک باید توجه خاصی به انتخاب محورهای اصلی داشت تا بیشترین اطلاعات با یک جلوهٔ طبیعی و شهودی و با کمترین نیاز به رسم خطوط پنهان یا نماهای دیگر حاصل شود. [ ۲]
رسم تصاویر ایزومتریک امروزه معمولاً به کمک نرم افزارهای CAD انجام می شود. با این وجود رسم دستی نمای کلی ایزومتریک به ویژه در مراحل اولیهٔ طراحی می تواند مفید باشد و کاربرد دارد. برای رسم دستی تصاویر ایزومتریک می توان از کاغذ ایزومتریک که دارای خطوط شبکه ایِ موازی با محورهای اصلی تصویر ( ژرفا، بلندا و پهنا ) هستند استفاده کرد. [ ۳]
در تصاویر ایزومتریک، کلیهٔ خطوطی که با محورهای ایزومتریک موازی باشند، خطوط ایزومتریک خوانده می شوند که اندازه ها در آن ها حفظ می شود، اما کلیهٔ خطوط غیرایزومتریک در اندازهٔ واقعی خود ظاهر نمی شوند و رسمشان دشوارتر خواهد بود. با توجه به این نوع تغییرمقیاس اَشکال دایره ای جسم در تصویر به صورت بیضی ظاهر خواهند شد. با وجود تکنیک ها و ابزارهای مختلف، رسم بیضی ها می تواند دشوار باشد، برای جانمایی صحیح می توان از مربع/مستطیل محیطیِ دایره/بیضی برای یافتن محل دقیق قطر بزرگ تر آن و سپس رسم استفاده کرد. اشکال نامنظم دیگر نیز با تعریف یک شبکهٔ مربعی در سطح شکل و منتقل کردن نقاط تماس شکل با شبکه به شبکهٔ معادل در تصویر قابل رسم هستند. [ ۴]