تصوف در افریقای جنوب صحرا

[ویکی فقه] تصوف در آفریقای جنوب صحرا. بیشتر طریقه های صوفیه در افریقای جنوب صحرا از طریقه های اصلی که ابتدا در خاورمیانه و شمال افریقا شکل گرفتند، مشتق شده اند. اما برخی از آن ها نیز بومی این قاره اند و ویژگی های خود را دارند. طریقه های غالب در این منطقه عبارت اند از قادریه، شاذلیه و تیجانیه.
این طریقه که آن را عبدالقادر گیلانی (د ۵۶۰ یا ۵۶۱ق/۱۱۶۵ یا ۱۱۶۶م) در بغداد پایه گذاری کرد، رایج ترین طریقه در افریقای جنوب صحراست.
← ویژگی ها
این طریقه که آن را شیخ تونسی، ابوالحسن علی بن عبدالله شاذلی (د ۶۵۶ق/۱۲۵۸م) بنیان گذارد، نیز در این منطقه فاقد مرکزیت واحد است و طریقه ای نخبه گرا به شمار می آید که به طایفه های متعدد تقسیم شده است.
← شیخ احمد
این طریقه را در ۱۲۸۸ق/۱۸۷۱م فردی الجزایری به نام ابوالعباس احمد بن محمد مختار تیجانی (د ۱۲۳۰ق/۱۸۱۵م)، که خود یکی از خلیفه های طریقۀ خلوتیه بود، تشکیل داد.
← انشعابات
...