تصرف رم

 
تصرف رم ( ایتالیایی: Presa di Roma درتاریخ ۲۰سپتامبر ۱۸۷۰ واقعه اصلی وحدت ایتالیا بود که هم مغلوب اصلی کشورهای پاپ زیر نظر رهبری پاپ پیوس نهم و هم وحدت شبه جزیره ایتالیا ( به غیر از سن مارینو ) زیر نظر پادشاهی ایتالیا را نشان داد.
تصرف نمودن رم توسط ارتش ایتالیا به کشورهای پاپ که از سال ۷۵۶ موجود بودند و قدرت دنیوی مقدّس انتها پیدا نمود و منجر به پایه گذاری رم به عنوان پایتخت ایتالیای متفق گردید. اکنون به شکل بزرگی در کل ایتالیا با اسم خیابان ستمبر ایکس ایکس در تعداد قابل چشمگیری از محله ها محترم داشته می شود.
در طول جنگ دوم خودمختاری ایتالیا ، مقدار زیادی از شهر های پاپ توسط پادشاهی ساردنی تحت دستور ویتوریو امانوئله دوم ، که با گزارش دادن پادشاهی ایتالیا در تاریخ ۱۷مارس ۱۸۶۱ پادشاه ایتالیا شد [ ۲] تسخیر شده بود. حکومت هنوز لاتیوم ، ناحیه دربرگیرنده رم، که قسمتی از شهر های پاپ باقی مانده بود، و ونتو ، که توسط امپراتوری اتریش به عنوان زمین تاج پادشاهی مدیریت می شد و تنها در سال ۱۸۶۶، بعد از جنگ سوم خودمختاری، ملحق شده بود، ملحق ننموده بود. [ ۲]
نخستین نخست وزیر ایتالیا، کامیلو بنسو ، [ ۳] بی وقفه بعداز گزارش دادن وحدت ملی ایتالیا فوت کرد و حل مشکل های پیچ در پیچ ونیزی و رومی را به جایگزین های خود اعطا نمود. کاوور قاطعانه بر این باور بود که بدون رم به عنوان پایتخت، وحدت ایتالیا معیوب خواهد بود. [ ۴] بتینو ریکاسولی ، جایگزین او، این گونه سخن گفت: «رفتن به رم، فقط یک حق نمی باشد، چون یک ضرورت دوری ناپذیر می باشد». در خصوصو با روابط آینده میان کلیسا و حکومت، جمله مشهور کاور اینگونه بود: «یک کلیسای مستقل در یک حکومت آزاد». ملحوظ او اینگونه بود که نخستین باید کاملاً در اجرای قدرت باطنی خود مستقل باشد و سیاست را کاملاً به دومی اعطا نماید. [ ۴]
در تاریخ ۲۷مارس ۱۸۶۱، مجلس نوین ایتالیا درشهر تورین ایجاد شد و سرانجام رم را پایتخت ایتالیا اعلام نمود. [ ۲] با این شرایط موجود، حکومت ایتالیا این توانایی لازم را نداشت که صندلی خود را در رم تصرف نماید چون این قلمرو تحت کنترلش نبود. [ ۲] همچنین، یک سربازخانه فرانسوی توسط امپراتور ناپلئون سوم در پشتیبانی از پاپ پیوس نهم، که قاطع بود قدرت دنیوی در حکومت کلیسا را انتقال ندهد، در شهر محافظت می شد.