تصدئه

لغت نامه دهخدا

( تصدئة ) تصدئة. [ ت َ دِ ءَ ] ( ع مص ) زنگ زدودن زن آیینه را تا بدان چشم را بسرمه کشد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). زنگ زدودن آینه را. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس