تصتع

لغت نامه دهخدا

تصتع. [ ت َ ص َت ْ ت ُ ] ( ع مص ) دودله شدن در کاری یا تنها آمدن یابدون چیزی دیگر و یا برهنه آمدن یا آمدن و رفتن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). جاء فلان یتصتع الینا و علینا. ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس