تصبی. [ ت َ ص َب ْ بی ] ( ع مص ) فریفتن مرد زن را و در فتنه انداختن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || دل ببردن. ( تاج المصادر بیهقی ). || خواندن زن کسی را به سوی بازی ( صبا )و مشتاق گردانیدن وی را آن زن. ( از ناظم الاطباء ).
