تشویذ

لغت نامه دهخدا

تشویذ. [ ت َش ْ ] ( ع مص ) مایل به غروب شدن آفتاب. || درگرفتن ابر آفتاب را و پوشش مانند تنک وبی آب گرداگرد آن شدن. || عمامه بر سر بستن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس