تشوب

تشوب خدای آب و هوا که در راس خدایان هوری قرار داشت. تشوب در برخی از متن های ادبی که بر قهرمانی بشری متمرکز هستند ( از جمله نسخه هوری حماسه گیلگمش ) حضور دارد.
در ادبیات آشورشناسی و هیتی شناسی، رومی نویسی های متعددی از نام تشوب وجود دارد، از جمله: Teššub، [ ۱] Tešub، [ ۲] Teššob[ ۳] و Teššop. [ ۴]
علاوه بر املای هجایی آوایی، نام تشوب را می توان به خط میخی با علامت سومروگرام[ و ۱] dIŠKUR نشان داد. [ ۵]
توافق بر این است که نام تشوب هم خانواده با اسم خاصِ خدای اورارتویی تیشبا[ و ۲] است. [ ۵] [ ۶]
در دین هوری، دو نقش اصلی به تشوب داده شد: خدای آب و هوا و پادشاه خدایان. [ ۷]
به تصویر کشیدن تشوب نادر است. [ ۸]
تشوب را پسر آنو و کوماربی می دانستند. [ ۹]
تشوب را همتای خدای آب و هوای بین النهرین، ادد، می دانستند. [ ۱۰] [ ۶]
در کومانی[ و ۳] در پادشاهی کیزوواتنا، تشوب با خدای محلی به نام مانوزی[ و ۴] شناسایی می شد. [ ۱۱]
تشوب یکی از قدیمی ترین خدایان هوری بود. [ ۶]
کومه[ و ۵] ( اکدی Kummu or Kummum, هیتی Kummiya, [ ۱۲] اورارتویی Qumenu[ ۱۳] ) مرکز اصلی آیینی تشوب بود. [ ۱۲]
شهر آراپها ( Arrapḫum[ ۱۴] ) یا Āl - ilāni ( «شهر خدایان» ) ، کرکوک امروزی، [ ۱۵] از همان دوره بابلی باستان به عنوان یک مرکز آیینی برای خدای آب و هوا شناخته می شد. [ ۱۲]
معبد خدای آب و هوا در شهر حلب در متن های شهر ابلا ( پیش از دوره سارگون ) جایگاهی مقدس بود. [ ۱۶]
تشوب در کومانی[ و ۶] در شمال پادشاهی کیزوواتنا پرستش می شد، [ ۱۷] این پادشاهی در دشت های اطراف آدانا قرار داشت. [ ۱۸]
با وجود آنکه شواهد پرستش تشوب در دولت میتانی محدود است اما اتفاق نظر وجود دارد که پرستش او گسترده بوده است. [ ۱۹]
نام های متعددی که به تشوب اشاره می کنند از متن های پیدا شده در تیگونانوم[ و ۷] شناخته شده اند. این شهر در شمال طور عبدین و جنوب یا جنوب غربی دجله قرار دارد که مکان دقیق آن به دلیل آنکه لوح ها در حفاری های غیرقانونی به دست آمده اند، ناشناخته باقی مانده است. [ ۲۰]
متن های پیدا شده در اوگاریت ( قرن سیزدهم پیشا دوران مشترک ) نشان گر آن هستند که خدایان هوری، از جمله تشوب، در این شهر پرستش می شدند. [ ۲۱]