تشنیع

/taSni~/

مترادف تشنیع: بدگویی، رسواسازی، شناعت، ناسزاگویی ، بد گفتن، رسوا ساختن، زشت شمردن

متضاد تشنیع: تحسین

لغت نامه دهخدا

تشنیع. [ ت َ ] ( ع مص ) نیک زشت کردن و زشت گفتن بر کسی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). زشت گفتن به کسی و ملامت کردن کسی را. ( غیاث اللغات ). زشت گفتن به کسی. ( آنندراج ). بسیار سرزنش و بدگویی کردن کسی را: شنع فلاناً؛ کثر علیه الشناعة. ( از اقرب الموارد ) :
همانا خروس است غماز مستان
که تشنیع او را، ز ایشان نماید.
خاقانی.
شاه تشنیع ترک خود بشناخت
هندوی کرد پیش او درتاخت.
نظامی.
زمانه ایمن از غوغا و فریاد
زمین آسوده از تشنیع و بیداد.
نظامی.
نبودش زتشنیع یاران خبر
که غرقه ندارد ز باران خبر.
( بوستان ).
به تشنیع و دشنام و آشوب و زجر
سفید از سیه فرق کردم چو فجر.
( بوستان ).
و گر قانع و خویشتن دار گشت
به تشنیع خلقی گرفتار گشت.
( بوستان ).
و غلبه و آواز برداشتند و تشنیع آغاز نهادند. ( جهانگشای جوینی ).
کش کشانش آوریدند آن طرف
او فغان برداشت بر تشنیع و تف.
مولوی.
من نیم در امر و فرمان نیم خام
تا بیندیشم من از تشنیع عام.
مولوی.
|| زشت شمردن چیزی را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || آشکارا نمودن. || خویشتن درچیدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || به ستوه آمدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || کوشیدن و سرعت نمودن در رفتار. ( از اقرب الموارد ). || کوشیدن ستور و جزآن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). انکماش و کوشش بعیر دررفتار. ( از اقرب الموارد ). کوشیدن در رفتار و شتابی کردن. ( ناظم الاطباء ). || خرامیدن ماده شتر در رفتار. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

بسیاربدگفتن ازکسی، زشت شمردن، رسواساختن کسی
۱-( مصدر ) زشت گفتن کسی را بد گفتن عیوب کسی را آشکار کردن شناعت زدن رسوا ساختن.۲- ( اسم ) زشت گویی بدگویی . جمع : تشنیعات .
نیک زشت گفتن بکسی و ملامت کردن کسی را

فرهنگ معین

(تَ ) [ ع . ] (مص م . ) بد گفتن از کسی ، رسوا ساختن .

فرهنگ عمید

بسیار بدگفتن از کسی، کسی را زشت شمردن، عیوب کسی را آشکار کردن، رسوا ساختن کسی.

پیشنهاد کاربران

شناعت کردن
بد گفتن
ناسزا گفتن
سرزنش کردن
زشتی نمودن
نامهٔ دیگر نوشت آن بدگمان
پر ز تشنیع و نفیر و پر فغان
✏ �مولانا�
تشنیع :آوازه و عتاب
شاه تشنیع ترک خود بشناخت
هندوی کرد و پیش او در تاخت
معنی بیت : شاه آواز و عتاب معشوق و کنیزک خود را شناخت . ترکتازی کرد و به سوی او جست .
( هفت پیکر نظامی، تصحیح دکتر ثروتیان، ۱۳۸۷ ، ص 486 )

بپرس