تشفیع. [ ت َ ] ( ع ص ) شفاعت کسی بدادن. ( زوزنی ). شفاعت دادن کسی را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). یقال :شفع شفاعة فشفعته ؛ ای طلب المعاونة فقبلت شفاعته ای طلبه ُ و اعطیته الشفاعة. ( اقرب الموارد ). || شفع یا جفت چیزی گردانیدن. ( از اقرب الموارد ).
