تشخانه. [ ت َ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) آتشکده. ( یادداشت مرحوم دهخدا ) : حصار بستد و تشخانه را بکند و بسوخت زشهر و دشتش گلزار کرد آتشدان.مختاری ( دیوان چ همایی ص 358 ).
