تشتگر

لغت نامه دهخدا

تشتگر. [ ت َ گ َ ] ( ص مرکب ) تشت ساز. ( ناظم الاطباء ). آنکه تشتها بسازد. ( آنندراج ). طسّاس. ( منتهی الارب ). و رجوع به طشتگر شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس