تشتر یشت

تِشْتَر یَشْت
هشتمین یشت و یکی از یشت های بزرگ اوستا، مختص ستارۀ تِشْتَر، ایزد باران (به احتمال بسیار همان شِعرای یمانی). در این یشت که دارای شانزده کرده (بخش) و ۶۲ بند است، از جدال تِشْتَر با اپوش، دیو خشکسالی، و پیروزی این ایزد بر او و پی آمدهای آن سخن رفته است. تِشْتَر در ده شب نخست این جدال، به شکل جوان ۱۵ساله ای نیرومند و در ده شب دوم به شکل گاو نری زرین شاخ و در ده شب سوم به شکل اسب سپید زیبای زرین گوش زرین لگام و حریف او به شکل اسب کل گری ظاهر می شود و در دریای فراخکرد به نبرد می پردازند و با پیروزی تیشتر، باران و تگرگ بر هفت کشور زمین می بارد. در بندهای پایانی یشت ضمن ستایش و توصیف تیشتر توصیه شده است که برای در امان ماندن از قحط سالی، سپاه دشمن، بیماری و نظایر این ها، مردمان این ایزد را، آن گونه که شایستۀ اوست، بستایند. پورداود این یشت را به فارسی ترجمه کرده است (تهران، ۱۳۴۷).