تسییج

لغت نامه دهخدا

تسییج. [ ت َ س ْ ] ( ع مص ) احاطه کردن باغ را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). سیاج ساختن دیواررا. ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ). احاطه کردن مو را. ( از المنجد ). و رجوع به تَسَیﱡج و سیاج شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس