تِسیگْلِر، کارْل (۱۸۹۸ـ۱۹۷۳)(Ziegler, Karl)
متخصص آلمانی شیمی آلی. جایزۀ نوبل شیمی ۱۹۶۳ را با جولیو ناتای ایتالیایی، به سبب تحقیق در زمینۀ شیمی و تکنولوژی پلیمرهای بزرگ به دست آورد. او مولکول های سادۀ گاز اتیلن (اتن) را با هم ترکیب کرد و پلاستیک زنجیره بلند پلی اتیلن (پلی اتن) ساخت. در ۱۹۵۳، تسیگلر و ناتا گروهی از کاتالیزورهای فضاویژه را کشف کردند که قادر به تولید ساختار دقیق و منظمی از پلیمرهای متفاوت بودند. این کشف تقریباً اصول همۀ پیشرفت های بعدی در پلاستیک های سنتزی، الیاف (فیبرها)، لاستیک ها، و فیلم های مشتق از اولفین هایی نظیر اتیلن (اتن) و بوتا دی ان (بوت ـ۱، ۲، ۳، ۴ـ دی ان) را بنا نهاد. تسیگلر در حوالی کاسل زاده شد و در ماربورگ درس خواند. از ۱۹۴۳، مدیر مؤسسۀ تحقیقات زغال سنگ کایزر (قیصر) ویلهلم (ماکس پلانک فعلی) در مولهایم بود. در ۱۹۳۳، روشی برای ساخت ترکیباتی کشف کرد که حاوی حلقه های بزرگی از اتم های کربن بودند. بعدها تحقیقاتی در زمینۀ ترکیبات آلی آلومینیوم صورت داد. او با استفاده از تکنیک های الکتروشیمی انواع متفاوتی از آلکیل های فلزی را از آلکیل های آلومینیوم تهیه کرد، از آن جمله است تترا اتیل سرب که از آن به منزلۀ مادۀ افزودنی به بنزین استفاده شد. در ۱۹۵۳، تسیگلر دریافت که ترکیبات آلی فلزیِ آمیخته با فلزات سنگینِ خاص اتیلن را در فشار اتمسفری پلیمره می کنند و پلیمری خطی با وزن مولکولی (جرم مولکولی نسبی) بالا می سازند که دارای خواص ارزشمند نظیر نقطه ذوب بالاست.
متخصص آلمانی شیمی آلی. جایزۀ نوبل شیمی ۱۹۶۳ را با جولیو ناتای ایتالیایی، به سبب تحقیق در زمینۀ شیمی و تکنولوژی پلیمرهای بزرگ به دست آورد. او مولکول های سادۀ گاز اتیلن (اتن) را با هم ترکیب کرد و پلاستیک زنجیره بلند پلی اتیلن (پلی اتن) ساخت. در ۱۹۵۳، تسیگلر و ناتا گروهی از کاتالیزورهای فضاویژه را کشف کردند که قادر به تولید ساختار دقیق و منظمی از پلیمرهای متفاوت بودند. این کشف تقریباً اصول همۀ پیشرفت های بعدی در پلاستیک های سنتزی، الیاف (فیبرها)، لاستیک ها، و فیلم های مشتق از اولفین هایی نظیر اتیلن (اتن) و بوتا دی ان (بوت ـ۱، ۲، ۳، ۴ـ دی ان) را بنا نهاد. تسیگلر در حوالی کاسل زاده شد و در ماربورگ درس خواند. از ۱۹۴۳، مدیر مؤسسۀ تحقیقات زغال سنگ کایزر (قیصر) ویلهلم (ماکس پلانک فعلی) در مولهایم بود. در ۱۹۳۳، روشی برای ساخت ترکیباتی کشف کرد که حاوی حلقه های بزرگی از اتم های کربن بودند. بعدها تحقیقاتی در زمینۀ ترکیبات آلی آلومینیوم صورت داد. او با استفاده از تکنیک های الکتروشیمی انواع متفاوتی از آلکیل های فلزی را از آلکیل های آلومینیوم تهیه کرد، از آن جمله است تترا اتیل سرب که از آن به منزلۀ مادۀ افزودنی به بنزین استفاده شد. در ۱۹۵۳، تسیگلر دریافت که ترکیبات آلی فلزیِ آمیخته با فلزات سنگینِ خاص اتیلن را در فشار اتمسفری پلیمره می کنند و پلیمری خطی با وزن مولکولی (جرم مولکولی نسبی) بالا می سازند که دارای خواص ارزشمند نظیر نقطه ذوب بالاست.
wikijoo: تسیگلر،_کارل_(۱۸۹۸ـ۱۹۷۳)