تسلیک النفس الی حظیره القدس

[ویکی نور] تسلیک النفس إلی حظیرة القدس، کتابی است کلامی که توسط حسن بن یوسف بن مطهر، معروف به علامه حلّی به درخواست فرزندش محمد به نگارش درآمده است.
کتاب حاضر به موضوعات ذیل پرداخته است: امور عامّه، تقسیم موجودات، بحث از اقسام موجودات، احکام موجودات، اثبات واجب الوجود و صفات او، عدل، نبوت، امامت و معاد. هر یک از این موضوعات خود مشتمل بر مباحث متعددی است.
نویسنده اثر حاضر را به مهم ترین مسائل کلامی اختصاص داده و آنها را در قالب های فلسفی و برهانی مورد بحث و بررسی قرار داده است. این کتاب بسیار شبیه کتاب «تجرید الاعتقاد» استاد علامه حلّی؛ یعنی خواجه نصیرالدین طوسی است که خود علاّمه به شرح آن پرداخته و آن را «کشف المراد » نام نهاده است. تفاوتی که «تسلیک النفس» با «تجرید الاعتقاد» دارد بیان ساده و روان آن است و حال آن که «تجرید الاعتقاد» خواجه از عبارات و متنی صعب و دشوار بهره مند است. اما نقطۀ اشتراک استاد و شاگرد در این دو اثر روش فلسفی و برهانی ای است که در اثبات مسائل کلامی در پیش می گیرند روشی که نزد متکلمان متأخر مقبولیت یافته است.
نسخه ای خطی از این اثر در موزۀ بریتانیا در لندن موجود است. کاتب این نسخه علی بن الحسن بن الرضی الحسینی است که از کتابت آن در /18صفر716/ق فراغت یافته است.
نسخه خطی دوم در کتابخانۀ آیت اللّه حکیم در نجف اشرف به شماره 929م نگهداری می شود. ناسخ این نسخه ناشناخته است؛ اما تاریخ اتمام استنساخ آن /22صفر722/ق قید گردیده است.