تسقیف

لغت نامه دهخدا

تسقیف. [ ت َ ] ( ع مص ) خانه سقف کردن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ) ( دهار ). خانه پوشیدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). سقف کردن خانه را. ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ). || سقف گردانیدن کسی را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ). و رجوع به اسقف و تسقف شود.

فرهنگ عمید

۱. برای خانه سقف ساختن.
۲. کسی را اُسقُف گردانیدن.

پیشنهاد کاربران

بپرس